Ο Σπύρος της Ξενιτιάς!

 

Κεραυνός εν αιθρία έπεσε στην ημέρα μου, καθώς ανοίγοντας σήμερα τη σελίδα της ομάδας ΕΓΚΛΟΥΒΗ ΛΕΥΚΑΔΑΣ έπεσα στη θλιβερή είδηση πως πέθανε ο Σπύρος Κοντογεώργης, πρώτος ξάδελφος του πατέρα μου, ετών 71.

Ο Σπύρος ήταν ο μεσαίος απο τους τρείς γιούς του Μαστρογιάννη (Γιάννη Κοντογεώργη), που ήταν αδελφός της πατρικής γιαγιάς μου, Κωνσταντίας Κοντογεώργη-Φραγκούλη. Ο Μαστρογιάννης, μάστορας το επάγγελμα, έζησε όλα τα χρόνια του στην Εγκλουβή αλλά οι ορίζοντές του ήταν μακρινοί και έκανε τα πάντα για να σπουδάσουν οι τρείς γιοί του, ο Κώστας (Καλκάνης στο παρατσούκλι), ο Σπύρος και ο Ευγένιος.

Έτσι, λοιπόν, παντρεμένος με τη θειά Γιούλω (Ιουλία) που ήταν γυναίκα της φακής, του τρύγου και της ελιάς, ο Μαστρογιάννης έστειλε και τα τρία του παιδιά στο Γυμνάσιο και Λύκειο Λευκάδας για να σπουδάσουν και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Ο Μαστρογιάννης είχε χιούμορ, ήταν παραμυθάς και μπορεί από εκείνον να έχω πάρει το χάρισμα του προφορικού και του γραπτού λόγου.

Ο Σπύρος, λοιπόν, ήταν καλλονός. Με σκούρα μελαχρινή επιδερμίδα, σήμα κατατεθέν του Μαστρογιάννη και με τα ζυγωματικά της μάννας του που θα ήταν εξώφυλλο της Vogue αν δεν ζούσε στο χωριό, ο Σπύρος τελείωσε το Λύκειο Λευκάδας και πήγε μετά από πρόσκληση του αδελφού του Κώστα Καλκάνη στο Σικάγο για σπουδές.

Ναι, είχε προηγηθεί ο πρωτότοκος Κώστας (που τον φωνάζουμε Καλκάνη ένεκα του βουλευτή νονού του Κωνσταντίνου Καλκάνη) στην περιπέτεια της ξενιτιάς. Είχε ξεμπαρκάρει παράνομα στο Σικάγο κι εκεί κατόρθωσε να σπουδάσει Κλινική Ψυχολογία και να κάνει επίσημη πρόσκληση στα αδέρφια του Σπύρο και Ευγένιο.

Ο Σπύρος , λοιπόν, βρέθηκε στο Σικάγο κι εκεί κάτω απο την προστατευτική σκέπη του αδελφού του Κώστα, έπιασε δουλειά σε εστιατόρια σπουδάζοντας παράλληλα Πολιτικός Μηχανικός, που ήταν το όνειρό του, στο Πανεπιστήμιο του Illinois. O Μαστρογιάννης φούσκωνε απο υπερηφάνεια που τα αγόρια του κατάφεραν να γίνουν ‘Αμερικάνοι’ και μάλιστα να σπουδάσουν σε ένα απο τα καλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ.

Κι εμείς μικρά παιδιά καμαρώναμε για τα ξαδέρφια του πατέρα μας που τα περνούσε μια εικοσαετία καθώς ο Μαστρογιάννης έκανε οικογένεια πολύ αργότερα απο τη γιαγιά την Κωνσταντία.Καμαρώναμε που σπούδαζαν στο Σικάγο και ονειρευόμασταν μια μέρα να τους συναντήσουμε εκεί.

Ο Σπύρος έφυγε το 1973 για το Σικάγο κι έμεινε εκεί σχεδόν για πάντα, δουλεύοντας σαν μάνατζερ στα εστιατόρια της πόλης και βγάζοντας πολλά χρήματα. Η ευκολία της δουλειάς του τον απομάκρυνε από το όνειρό του να ασκήσει το πτυχίο του ως πολιτικός μηχανικός. Τον παρέσυρε το αμερικάνικο όνειρο που αλέθει τους ανθρώπους και τους πολτοποιεί στην καταναλωτική  μανία.

Έτσι, ο Σπύρος με την αγάπη του στα κορίτσια, έμεινε ένα παντοτινός εργένης που δούλευε για το σήμερα. Και καθώς τα χρόνια περνούσαν η μοναξιά μεγάλωνε και τον έπνιγε, ένιωσε πως ποτέ δεν έγινε μέρος της Αμερικάνικης πραγματικότητας.

Μετά από προτροπή του Κώστα και του Ευγένιου, ο Σπύρος πέρσι επέστρεψε για τα καλά στην Ελλάδα και μάλιστα πήγε να ζήσει με τον αδελφό του Ευγένιο στην ορεινή Εγκλουβή μας. Ο Σπύρος βίωσε το Νόστιμον Ήμαρ καθώς τα 40τόσα χρόνια στην ξενιτιά τον είχαν κουράσει και τον είχαν στεγνώσει σε αντοχές.

Δούλευε στους αγρούς σαν την μητέρα του , την υπέροχη Γιούλω και έσκυβε πάνω στο πατρικό χώμα, τιμώντας τους στίχους του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Πάρε ένα σβώλο Μήτρο...».

Τα βράδυα έσμιγε στην πλατεία του χωριού με παλιούς συμμαθητές του και με τους χωριανούς του, αναβιώνοντας τις παιδικές του μνήμες. ‘Εζησε την επανένωση με την πατρώα γη στο πετσί του, την απόλαυσε έστω και αυτόν τον τελευταίο χρόνο. Δυστυχώς, η μοίρα κέλευσε να φύγει νωρίς κι έτσι τον χάσαμε μετά απο μια ξαφνική ασθένεια.

Τον σκεφτόμουν συχνά το Σπύρο που έζησε τη μοναξιά του Σικάγου κάπου 40 χρόνια. Τον σκεφτόμουν που βίωσε την ξενιτιά μοναχός, πολλές φορές αναρωτιόμουν τι τον κρατούσε εκεί μακριά στην αμερικάνικη μεγαλούπολη.

Ο θάνατος του Σπύρου μου έφερε στο νου αναμνήσεις απο την Εγκλουβή και την αγαπημένη οικογένεια του πατέρα μου. Θυμάμαι το Μαστρογιάννη, τη θειά Γιούλω και τα καμαρωμένα αγόρια τους. Θυμάμαι την άδολη αγάπη τους προς εμάς τα τρία παιδιά του παπα-Νίκου.

Ο Σπύρος θα ταφεί στον οικογενειακό τάφο του και θα μείνει εκεί πάντα δεμένος στο χώμα της πατρικής γής. Καλό ταξίδι και να πάς χαιρετίσματα σε όλους τους αγαπημένους που έχουν κάνει καινούρια γειτονιά στον ουρανό!

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη

Η επέτειος που δεν γιορτάζεται όπως της άξιζε!

 

Της Ιουστίνης Φραγκούλη -Αργύρη

 

Φέτος, 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση που απελευθέρωσε την μικρή πατρίδα ξηλώνοντας τον Οθωμανικό ζυγό από την Ευρώπη, αισθάνομαι παγιδευμένη που δεν μπορώ να απολαύσω τον γιορτασμό της μεγάλης επικής επετείου εδώ στο μακρινό Μόντρεαλ όπου έχω βιώσει τις γιορτές της Εθνικής Επετείου απο το 1989 ανελλιπώς.  Κάθε χρόνο στην παρέλαση κατεβαίναμε στην Jean Talon να καμαρώσουμε τα παιδιά των σχολείων να βαδίζουν περήφανα κουβαλώντας το υπέροχο βάρος της εθνικής καταγωγής τους.

Και βέβαια, στο μυαλό μου μένουν αναλλοίωτες οι εικόνες οι φουστανέλλες να ανεμίζουν στο φύσημα του παγωμένου αέρα της καναδικής μεγαλούπολης και οι σημαίες μετά βίας να κρατιούνται στα χέρια των μικρών παιδιών. Ο καιρός είναι συνήθως βάναυσα κρύος, αλλά εκείνα προχωρούν και στήνονται με μια υπερηφάνεια που την αντλούν όχι τόσο απο τη γνώση της ιστορίας όσο από το πάθος των παππούδων και των γιαγιάδων τους για τον τόπο που άφησαν πίσω τους.

Φέτος περισσότερο απο ποτέ, λόγω της επετείου των 200 χρόνων με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μας ανακινεί τις μνήμες,  αναθυμήθηκα τις εθνικές επετείους όπως τις βίωσα στη μικρή πατρίδα, τη Λευκάδα. Απο μέρες οι δάσκαλοι στο μάθημα της ιστορίας παρέλειπαν το κεφάλαιο της ημέρας και ανέτρεχαν στην ιστορία της Επανάστασης του 1821 τονίζοντας πως μια χούφτα Έλληνες ξεσήκωσαν μια ολάκερη Ευρώπη αποτινάζοντας τον Οθωμανικό ζυγό στη μικρή Ελλάδα αλλά σε ολάκερη τη Βαλκάνιο.Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός με το λάβαρο της Επανάστασης όρκισε του οπλαρχηγούς το 21 να πολεμήσουν για την ελευθερία ανυποχώρητοι και αήττητοι απο τα μεγέθη και τις συνθήκες.

Οι ηρωικές μορφές του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Νικηταρά, του Μιαούλη και όλων των ηρώων της επανάστασης αναδύονται στη μνήμη μου όπως τις κατέγραψε εκείνο το αθώο παιδικό μυαλό που ήταν απόλυτο και γι αυτό απρόσβλητο από τους ιστορικούς συσχετισμούς.

Η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους υπήρξαν για μένα τα πρώτα σύμβολα της γυναικείας αγωνιστικότητας, γυναίκες που έβαλαν πλάτη για τον αγώνα της απελευθέρωσης κερδίζοντας τη θέση τους ισότιμα στην ιστορία της Ελλάδας.

Οι Φιλέλληνες, Λόρδος Βύρων, Σατωμπριάν, Βικτώρ Ουγκό... επηρεασμένοι απο το Διαφωτισμό της Ευρώπης, που προσέφεραν βοηθεια στην Ελλάδα  έγιναν μέσα μου σύμβολα μιας μεγάλης πνευματικής φτερούγας που δικαίωσε στη διεθνή κοινή γνώμη την επανάσταση των Ελλήνων οπλαρχηγών και των ατάκτων ομάδων όταν πρωτοξεκίνησαν τον επαναστατικό αγώνα.

Η έννοια της αυτοθυσίας  στην ύπαρξή μου έλαβε τεράστιες διαστάσεις, ο λυρισμός της ποίησης του Διονυσίου Σολωμού εναλλάχθηκε με την επική ποίηση του δικού μας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, καθορίζοντάς με στη λογοτεχνική πορεία μου.

Με τα χέρια απλωμένα στη σκηνή του σχολείου και του Κινηματοθεάτρου ΠΑΘΝΕΟΝ θυμάμαι να απαγγέλω κάθε εθνική γιορτή με περηφάνεια το «Βράχο και το Κύμα», τον «Κατσαντώνη» νιώθοντας μέσα στα σπλάγχνα μου  χαλασμό για τον ηρωισμό των προγόνων μου.

Παραμονή της Εθνικής επετείου στολίζαμε την τάξη μας με φωτογραφίες των ηρώων του 21 και με συνθήματα «Ζήτω η Ελληνική Επανάσταση», «Ζήτω η Επανάσταση του 1821», «Ζήτω η Ελευθερία». Αυτή η έννοια της ελευθερίας πήρε διαστάσεις εκκωφαντικές στα παιδικά αυτιά μου, έγινε μεγαλύτερη από την ίδια την υπόστασή μου, οι ήρωες του 21 καταχωρήθηκαν ως αναπόσταστο στοιχείο του γενετικού υλικού μου.

Οι πρόβες της παρέλασης γινόνταν η κρυφή χαρά μας γιατί δραπετεύαμε απο τις σχολικές ώρες αλλά μαθαίναμε ρυθμό και διδασκόμασταν να βηματίζουμε την εθνική μας υπερηφάνεια.

Στις παρελάσεις με τα άσπρα μπλέ κουστούμια μας ή με τις εθνικοτοπικές στολές του εύζωνα και της Αμαλίας παρελαύναμε στρέφοντας το κεφάλι με σεβασμό στην εξέδρα των επισήμων.Ήταν ένα μάθημα κοινωνικής ευθύνης, μια ένδειξη σεβασμού προς τις αρχές του τόπου μας.

Και μετά όταν τελείωνε η παρέλαση ορμούσαμε μπουλούκια στην αγορά κι ανεβοκατεβαίναμε στο παζάρι χαιρετώντας τους φίλους και συγγενείς μας. Η ευθύνη του καθήκοντος είχε ήδη αποσβεστεί και η παιδική αφέλεια έπαιρνε πάλι το δρόμο της μέσα μας κατακλύζοντάς μας με τη χαρά του τέλους.

 Ήταν συνήθως άνοιξη κι ο ήλιος χαμογελούσε ... και κάπου εκεί ξεφύτρωνε ξαφνικά ο πατερούλης όχι για να μας μαζέψει αλλά για να μας πάει στο φωτογραφικό στούντιο του Νίτση. Ναι, εκεί έβγαιναν οι αναμνηστικές φωτογραφίες της εθνικής επετείου κι εμείς βαριόμασταν την ουρά και μιλούσαμε και γελούσαμε μα τελικά στηνόμασταν για να θυμόμαστε πως κάποτε ήμασταν παιδιά.

Χρόνια αξέχαστα, που μας έπλασαν πολίτες με αίσθηση του βάρους της εθνικής μας ιστορίας!

Ζήτω η 25^η Μαρτίου , Ζήτω η Εθνική Επέτειος των 200 χρόνων, Ζήτω η Ελευθερία!

 

 

 

Με το βλέμμα στραμμένο στην Ελληνική Επανάσταση η Τελετή Απονομής Υποτροφιών του ΕΙΥ

 

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

 

Για τριακοστή δεύτερη συνεχή χρονιά το Ελληνικό ίδρυμα Υποτροφιών απένειμε υποτροφίες σε 13 αριστούχους φοιτητές των Πανεπιστημίων του Κεμπέκ με κριτήριο την αριστεία σε μια διαδικτυακή τελετή την οποία παρουσίασαν ο ακαδημαϊκοί καθηγητές Γιάννης Χατζηνικολάου και Εύα Κεχαγιά. Η τελετή είχε επίκεντρο τα 200 Χρόνια απο την Ελληνική Επανάσταση γι αυτό και παρουσιάθηκε το επίσημο βίντεο της Επιτροπής 2021 καθώς και ένα βίντεο για την συμμετοχή των Δασκάλων του Γένους στην Ελληνική Επανάσταση και τη σύνδεσή της με τη νέα γενιά των Αρίστων που επιβραβεύει το Ελληνικό Ίδρυμα Υποτροφιών του Καναδά.

Όπως σημείωσε ο πρόεδρος του Ιδρύματος δρ. Γιάννης Χατζηνικολάου : « Το Ίδρυμα επιβραβεύει με αντικειμενικά ακαδημαϊκά κριτήρια τους νέους επιστήμονες της Ελληνοκαναδικής μας παροικίας που αρίστευσαν στις σπουδές τους το περσινό ακαδημαïκό έτος. Αυτούς που θα είναι οι αυριανοί πρωτοπόροι στον επιστημονικό, ακαδημαïκό και επαγγελματικό χώρο και που θα μας εκπροσωπούν σαν ηγήτορες της κοινωνίας».

Εκ μέρους των τιμηθέντων παλαιότερα μίλησε ο δικηγόρος, μαιτρ Αλέξανδρος Αργύρης, ο οποίος σημείωσε πως η εν λόγω υποτροφία απο την Ελληνική παροικία τον ενέπνευσε να προχωρήσει στην καριέρα του, που έχει περάσει απο το Συμβούλιο Επικρατείας της Γαλλίας, το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά για να καταλήξει σήμερα να εργάζεται σε μια από τις μεγαλύτερες δικηγορικές εταιρείες της Νέας Υόρκης.

Την βραδυά διάνθισαν με τις φωνές τους η υψίφωνος Μαρία Διαμαντή και ο τενόρος Δημήτρης Ηλίας, οι οποίοι ερμήνευσαν την «Καρδιά της Μάνας» και το «Γέρο Δήμο» αντίστοιχα.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι μηνύματα για την επιβράβευση της αριστείας και το ρόλο του Ελληνικού Ιδρύματος Υποτροφιών εκφώνησαν ο Γενικός Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας κ. Γιάννης Χρυσουλάκης καθώς και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Μόντρεαλ κ. Μιχάλης Γραβριηλίδης, ενώ ο πρόεδρος της εταιρείας Pfizer κ. Αλβέρτος Μπουρλά μίλησε για την επιρροή που είχαν στην λαμπρή καριέρα του οι σπουδές του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εκ μέρους της ακαδημαϊκής επιτροπής μίλησε ο Δρ. Ιωάννης Ραγκούσης.

Φέτος βραβεύτηκαν από το Ελληνικό Ίδρυμα Υποτροφιών οι κάτωθι αριστεύοντες:

Η Λόρεν Αγγελόπουλος,δευτεροετής μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα Κινησιολογίας και Εφηρμοσμένης Φυσιολογίας του Πανεπιστημίου Concordia έλαβε την εντεταλμένη υποτροφία του βουλευτού Chomedey-Laval- Guy Ouellette

 O Μιλτιάδης Γεωργιόπουλος, μεταδιδακτορικός γιατρός ειδικευόμενος στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης στο Πανεπιστήμιο Mc Gill . έλαβε την ονομαστική υποτροφία του Ελληνικού Ιατρικού Συλλόγου του Κεμπέκ

Η Ιωάννα Γιανόπουλος, τριτοετής φοιτήτρια διδακτορικού στο τμήμα Πειραματικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου McGill έλαβε την ονομαστική υποτροφία της οικογένειας Λαζάρου Καλλιπολίτη

 Η Μαρία Γιαννούμης, τεταρτοετής φοιτήτρια Ιατρικής του πανεπιστημίου McGill έλαβε την ονομαστική υποτροφία του Ελληνικού Ιατρικού Συλλόγου του Κεμπέκ στο όνομα του Dr. Peter Varvarikos Scholarship

Ο Αναστάσιος Καράς, μεταπτυχιακός φοιτητής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Concordia έλαβε την εντεταλμένη υποτροφία του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Ο Δημήτριος Μαχλούτα, δευτεροετής φοιτητής διδακτορικού στο τμήμα της Ιστορίας του Πανεπιστημίου McGill έλαβε την εντεταλμένη υποτροφία της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ

Η Αντωνία Μακρής, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα Περιβαλλοντολογικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Concordia έλαβε την  εντεταλμένη υποτροφία της οικογενείας Νικολάου και Ελένης Αμπατζόγλου

Ο Εμμανουήλ, Ορφανός, δευτεροετής μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Concordia έλαβε την εντεταλμένη υποτροφία του Ιδρύματος Βασιλείου Τσιόλη

Ο Εμμανουήλ Παπαδάτος, τριτοετής φοιτητής του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου McGill έλαβε την εντεταλμένη υποτροφία της Οικογένειας Μιχάλη Παιδούση

Η Άννα Perrault δευτεροετής φοιτήτρια του διδακτορικού τμήματος Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου του Μοντρεάλ έλαβε την εντεταλμένη υποτροφία Pink in the City –οικογένειας Βουρτζούμη

 Ο Θεόδωρος Πότσης, δευτεροετής φοιτητής διδακτορικού στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Concordia και ειδικότερα στον τομέα της Αιολικής Ενέργειας και Αεροδυναμικής Κτιρίων έλαβε την εντεταλμένη υποτροφία τηςοικογένειας Sam and Mary Charalambakis

Η Σοφία Στελλάτου,μεταπτυχιακή φοιτήτρια Νομικής και Δικαίου Αέρος και Διαστήματος του Πανεπιστημίου McGill, έλαβε την εντεταλμένη υποτροφία της Οικογένειας Κωνσταντίνας Ν. Φραγκούλη

Ο Αντώνης Βαλκανάς,  δευτεροετής μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου McGill, έλαβε την Εντεταλμένη υποτροφία εις μνήμην της Ελένης Παλαιοκώστα-Sayig

 

Ο χορός του Ζαλόγγου:Αυτοθυσία , Ηρωισμός και Εκκλησία το 1821!

 

Ο χορός του Ζαλόγγου:

Αυτοθυσία , Ηρωισμός και Εκκλησία το 1821!

 

Το Λύκειον των Ελληνίδων Μοντρεάλ σε συνεργασία με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Καναδά το Σάββατο, 13 Μαρτίου οργάνωσε διαδικτυακή εκδήλωση τιμώντας την μνήμη των ηρωίδων του Ζαλόγγου με αφορμή τα 200 χρόνια απο την Ελληνική Επανάσταση και την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Ομιλητές ο Επίσκοπος Ζηνουπόλεως κ. Iάκωβος Αντωνόπουλος και η διευθύντρια της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ, κα Ευγενία Μανωλίδου.

Ο θεοφιλέστατος Ιάκωβος αναφέρθηκε στο υπαρξιακό ερώτημα, αν τελικά ο ηρωισμός των γυναικών του Ζαλόγγου ήταν θέμα αυτοχειρίας ή αυτοθυσίας , που ξεπερνάει την ανθρώπινη φύση. Ο επίσκοπος Ζηνουπόλεως εστίασε στο φιλοσοφικό βάθος αυτού του ερωτήματος καταλήγοντας πως η αυτοθυσία υπρεβαίνει την έννοια της αυτοχειρίας αφού από την άλλη πλευρά παραμόνευε για τις Σουλιώτισσες η σκλαβιά, η ταπείνωση και ο βιασμός της γυναικείας ύπαρξης απο τους Τούρκους.

Στη δική της ομιλία η Ευγενία Μανωλίδου αναφέρθηκε στην αναγωγή ανάμεσα στο «Η Τάν ή Επί Τάς» της Σπαρτιάτισσας Μάννας με την αυτοθυσία των Σουλιωτισσών, τονίζοντας πως ήταν ακριβώς αυτή η ακριβή παρακαταθήκη  του συνθήματος «Ελευθερία ή Θάνατος», που οδήγησε τις γυναίκες στο γκρεμό της λύτρωσης απαλλάσσοντάς τις απο την προοπτική του βιασμού, του σκλαβοπάζαρου και της ταπείνωσης.

Η πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Μοντρεάλ Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη είπε χαρακτηριστικά: «Το θέμα των γυναικών του Ζαλόγγου είναι τραγικό, ευαίσθητο, οριακό. Πώς ο ηρωισμός ξεπερνά την ανθρώπινη φύση για αυτοσυντήρηση, πώς η μητρότητα νικιέται από την ανάγκη της ελευθερίας, πώς η γυναίκα γίνεται μπροστάρισσα ενός ηρωισμού με απίστευτη τραγικότητα.»

Χαιρετισμό απηύθυνε η πρέσβυς της Ελλάδας στον Καναδά, κα Κωνσταντίνα  Αθανασιάδου καθώς επίσης οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδιακής Βουλής του Καναδά Εμμανουέλλα Λαμπροπούλου και  Αννυ Κουτράκη. Η δημοτική σύμβουλος Μαίρη Ντέρος από το Μοντρεάλ μίλησε για τη γενοκτονία των Αρμενίων προσυπογράφοντας τις αγριότητες των Τούρκων, ενώ εκ μέρους του Δήμου του Λαβάλ μίλησε η δημοτική σύμβουλος Αγλαϊα Ρεβελάκη.

Για τις γυναίκες ηρωίδες της Επανάστασης μίλησαν οι φιλόλογοι Ευαγγελία Τσαλκίδου και Ελευθερία Μπαμιατζόγλου. Η Ελευθερία Μπαμιατζόγλου αναφέρθηκε στις ηρωικές μορφές της Λασκαρίνας-Μπουμπουλίνας και της Μαντώς Μαυρογένους, ενώ η Ευαγγελία Τσαλκίδου μίλησε για τις λιγότερο γνωστές ηρωίδες της Ελληνικής Επανάστασης.

Την εισήγηση για το χορό του Ζαλόγγου στα αγγλικά έκανε η Χριστίνα Οζαράπογλου, η οποία συντόνισε την παραγωγή της εικόνας .

Την παρουσίαση της διαδικτυακής εκδήλωσης συντόνισε η Ελένη Δρακοπούλου με τρόπο μειλίχιο και απόλυτα συντονιστικό.

Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Μόντρεαλ κ. Μιχάλης Γαβριηλίδης έδωσε το δικό του στίγμα για τον ηρωισμό των γυναικών της Επανάστασης του 1821 ανοίγοντας το διαδραστικό διάλογο με τους καλεσμένους.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ Ανδρέας Κριλής, ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΚΜΜ Δημήτριος Μανωλάκος, ο αντιπρόεδρος της Ερανικής Επιτροπής δρ. Γιώργος Τσούκας, η επίτιμη πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Βασιλική Τσίρου-Μαρκαντωνάτου, η πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων της Ατλάντας Μαρία Μαντέκου-Sharp καθώς και η πρόεδρος της Εθνικής Φιλοπτώχου Καναδά Ζωή Βερούτη.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάσθηκε ένα βιντεοκλίπ με το Τραγούδι του Ζαλόγγου απο μαθήτριες της μουσικής σχολής Chroma Musica, γεγονός που προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στους 75 συμμετέχοντες στην γεμάτη παλμό επετειακή παρουσίαση .

Η διαδικτυακή εκδήλωση αναμεταδόθηκε ζωντανά από το κανάλι Greek Times του Δημήτρη Παπαδόπουλου και σε live streaming από την ιστοσελίδα του.