Με τους μαθητές του σχολείου Δημοσθένης

Ακόμη μιά χρονιά είχα την τιμή να είμαι προσκεκλημένη στο ημερήσιο σχολείο "Δημοσθένης" της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ για να μιλήσουμε με τους μαθητές περί Ελληνικής λογοτεχνίας.

Η δασκάλα των Ελληνικών κα Ευαγγελία Τσαλκίδου είχε προετοιμάσει τα παιδιά της Ε και της ΣΤ Δημοτικού περί Ελληνικής πεζογραφίας και ποίησης. Το δικό μου έργο ήταν να εξηγήσω στά πανέξυπνα Ελληνάκια τί εστί δημιουργική γραφή, ποιά είναι τα είδη της πεζογραφίας και πόση ικανοποίηση αντλεί ο συγγραφέας όταν εκδίδεται ένα έργο του.

Λάτρεψα τα παιδιά μας που μιλούν και γράφουν άπταιστα ελληνικά. Είμαι περήφανη που λογοτεχνώ στο Μόντρεαλ και μπορώ να μοιράζομαι μαζί τους το πάθος γιά τη δημιουργική γραφή.

Και του χρόνου σε μια άλλη τάξη των ημερήσιων σχολείων της Κοινότητάς μας!

Με αγάπη

Ιουστίνη

Η Ιουστίνη Φραγκούλη στο ημερήσιο σχολείο Δημοσθένης

Επίσκεψη και παρουσίαση του συγγραφικού της έργου πραγματοποίησε στο ημερήσιο σχολείο Δημοσθένης της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ η συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη προκειμένου να μοιραστεί την εμπειρία της γραφής με τους μαθητές της Ε και ΣΤ τάξης του Δημοτικού, στο μάθημα των Ελληνικών της κας Ευαγγελίας Τσαλκίδου.

Η συγγραφέας βρέθηκε με μαθητές απόλυτα προετοιμασμένους γύρω απο την ελληνική λογοτεχνία. Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή:
«Πώς γίνεται κανείς συγγραφέας; Πώς γεννιέται ο ποιητής; Γιατί η ελληνική λογοτεχνία είναι τόσο μεγάλη και τρανή στον κόσμο δρέποντας δύο βραβεία Νόμπελ τον 20ο αιώνα;»

Για όλα ρώτησαν τα παιδιά την Ιουστίνη Φραγκούλη, η οποία μέσα απο τα διαφορετικού λογοτεχνικού είδους έργα της , τα μύησε στην βιογραφία, στα διηγήματα, στο μυθιστόρημα, στην ταξιδιωτική γραφή. Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη εξήγησε στους μαθητές όλες τις φάσεις της γένεσης ενός βιβλίου, απο τη σύλληψη, τη γραφή, τη σελιδοποίηση , τον τίτλο, το εξώφυλλο, τη βιβιλιοδεσία. «Καλοτάξιδο, λέμε για κάθε βιβλίο που ξεκινάει το ταξίδι του στην αγορά και στις καρδιές των αναγνωστών» τους είπε.

Τα παιδιά σε άψογα ελληνικά δε χόρταιναν να ρωτούν για να μάθουν τις ρίζες της κουλτούρας τους, την οποία με περισσή φροντίδα είχε φροντίσει να μεταγγίσει στο νού και τις ψυχές τους η δασκάλα- απόφοιτος της ελληνικής φιλολογίας κα Ευαγγελία Τσαλκίδου.

Στο τέλος της δίωρης παρουσίασης η συγγραφέας έθεσε τρείς ερωτήσεις για την ελληνική λογοτεχνία στους μαθητές της Ε Δημοτικού με έπαθλο ένα βιβλίο της για κάθε νικητή-νικήτρια. Επίσης τα μυθιστορήματα «Πετάει, πετάει το Σύννεφο» και «Γιά την Αγάπη των Αλλων» κέρδισαν δύο μαθητές της ΣΤ Δημοτικού, που κλήθηκαν να γράψουν σε λίγες γραμμές ποιό είναι το αγαπημένο τους βιβλίο και γιατί.


Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, ενθουσιασμένη από την εμπειρία που της πρόσφερε η διάδραση με τους μαθητές του ημερήσιου ελληνόφωνου σχολείου Δημοσθένης είπε: «Μακάρι ένας ή μία απο σάς μετά απο τη σημερινή εμπειρία να ονειρευτεί να γίνει συγγραφέας ή ποιητής αν έχει το ταλέντο. Βλέπετε οι λογοτέχνες είναι αληθινοί άνθρωποι».



Με τα παιδιά της ΣΤ τάξης που με κατέπληξαν με τη βαθειά τους γνώση περί ελληνικών και περί βιβλίων.

Η δασκάλα τους κα Ευαγγελία Τσαλκίδου τους εμπνέει τη μάθηση της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας

Τα παιδιά της Ε Δημοτικού γνώριζαν τον Ελύτη, το Ρίτσο, τους μεγάλους Ελληνες ποιητές

Με τους αγαπημένους της ΣΤ τάξης στο διάλειμμα

Μια κλασική πόζα μπροστά από το μαυροπίνακα με τους μαθητές της Ε Δημοτικού

Πάσχα στο παγωμένο Μόντρεαλ

Πάσχα στο παγωμένο Μόντρεαλ περάσαμε για μια ακόμη χρονιά με το χιόνι να βρίσκεται στις εξοχές ανεπηρέαστο απο την εποχή που ονομάζεται άνοιξη αλλαχού.

Τη Μεγάλη Τρίτη ακούσαμε το τροπάριο της Κασσιανής στους Αρχαγγέλους απο τον σεβασμιότατο μητροπολίτη Καναδά κ. Σωτήριο σε μιά ατμόσφαιρα απόλυτα κατανυκτική και σεπτή.

Τη Μεγάλη Παρασκευή απολαύσαμε τη μυσταγωγία του Επιταφίου στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου η μικτή χορωδία πραγματικά ερμήνευσε με τρόπο μοναδικό τα εγκώμια.

Το Μεγάλο Σάββατο κάναμε Ανάσταση στον Καθεδρικό Ναό , όπου οι ιερείς μας πατήρ Παναγιώτης Σαλατέλης και Γεώργιος Σαϊτάνης έψαλαν το Χριστός Ανέστη σκορπίζοντας ρίγη χαράς στην ακοή μας. Τα πολύχρωμα πυροτεχνήματα προσέδωσαν λάμψη στη στιγμή.

Πήραμε το Αγιο Φώς και αναχωρήσαμε για το σπίτι των Λουρήδων, όπου με την παρέα μας τσακίσαμε τη μαγειρίτσα και το αρνάκι φρικασέ made by Justinaki.

Την επόμενη μέρα αναχωρήσαμε για τας εξοχάς, όπου γευτήκαμε πατροπαράδοτο οβελία απο τα χεράκια των Τσουκαίων. Η κουμπάρα μας η Χαρίκλεια είχε ετοιμάσει ένα εκπληκτικό τραπέζι με κατσικάκι φρικασέ, πιτούλες και όλα τα καλά.

Τώρα πτώματα κανονικά από την πολυφαγία προσπαθούμε να ξαναβρούμε τις δυνάμεις μας.
Χριστός Ανέστη.

Και του χρόνου με Αγάπη και Υγεία!

Τζουστινάκι σε αποσύνθεση

Πάσχα με τζάκι να καίει στο φούλ και τα κοριτσια με χαμόγελο:Η Βίκη,η Χαρίκλεια Τσούκα, η Ελιζαμπέτ, η αφεντιά μου και η μητέρα της Χαρίκλειας

Τα αγόρια επίσης γενναία και χαμογελαστά: Αριστερόθεν προς τα δεξιά ο Δημήτρης, ο Ορέστης και ο Φίλιππος Τσούκας, o πρέσβης Χάρης Μάνεσης, ο Αλεξ Τσούκας και ο Τέντ

Η καλή νοικόκυρά είναι δούλα και κυρά!

Ο δρ. Γιώργος Τσούκας και η γυναίκα του Χαρίκλεια

Το τσιμπολόγημα του οβελία πήγε σύννεφο

Μια χαρούμενη παρέα στο Αναστάσιμο τραπέζι των Λουρής. Απο αριστερά ο πρέσβης Χάρης Μάνεσης, το Τζουστινάκι, ο Τάκης και η Δήμητρα Λουρή.

Μαζί μας η Αύρα Γεωργίου και ο σύντροφός της Ιαν μαζί με Τεντού ενώπιον κόκκινων αυγών

Η αυγομαχία ήταν απίστευτη, ο Πάνος έσπασε όλα τα αυγά αλλά νικητής ανεδείχθη ο Αλέξανδρος

Αναστάσιμο τραπέζι με τσούγκρισμα αυγών: πρωταγωνιστoύν η Ντίμη Λουρή, ο Χάρης Μάνεσης, ο Ιαν Ροφενμπαχ, η Αύρα Γεωργίου και ο λατρεμένος Τέντ

Στην Ανάσταση στον Αη Γιώργη συναντήσαμε τους θείους Ειρήνη και Στήβ Αργύρη

Ο Τέντ παιδάκι τότε και τώρα

Πραγματικά λαμπρή Ανάσταση με το Χριστός Ανέστη να ξεχύνεται από τις φωνές των ιερέων μας π. Παναγιώτη Σαλατέλη και Γεώργιου Σαϊτάνη.

As sheep to slaughter ...

Justin Trudeau holding his son at the church of Evangelismos on National Greek Day.


As Sheep to Slaughter….
by Justine Frangouli=Argyris

Canada is holding national elections on May 2nd but, unfortunately, instead of promoting the interests of Hellinism, a role key to its founding charter, the Hellenic Congress of Quebec has created a storm of controversy among the Hellenic Community of Greater Montreal by urging all Greeks to vote against the Liberal Party of Canada.

The decision to issue this directive comes subsequent to the resignation of long-time Liberal Member of Parliament for Laval-des-Iles, Raymonde Folco, and the refusal of the Liberal Party to nominate a specific candidate of Greek origin in the riding that is home to 30,000 Canadians of Greek descent.

Expressing their indignation against the umbrella organization on the Greek language program of radio station CFMB this past weekend, the Greeks of Greater Montreal are incensed with these attempts to influence their inviolable voting rights and with what they see as attempts to herd them, as sheep, to slaughter.

They regard this as an unacceptable message that will, in turn, jeopardize their relationship with star candidate Justin Trudeau, a staunch supporter of the Greek community at large and Liberal candidate for Papineau, a riding with an equally important Greek contingent.

The Hellenic Congress of Quebec should be looking into the shortcomings surrounding its political lobby given that there are very few candidates of Greek background running for any slate, rather than foolishly attacking the Liberal Party, the party of the Official Opposition of Her Majesty’s government, in the name of Hellinism and on behalf of a community clearly in disagreement with this stance.

Instead Congress submitting the candidacy of, let’s say, three professional Greek-Canadian women, this total lack of political wherewithal resulted in the attempt to force a lone candidate on the Liberal party, former Member of Parliament for Ahuntsic, Eleni Bakopanos. It is not surprising that the Liberal Party rejected Ms Bakopanos as:

1) she is not a resident of Laval;
2) she was twice defeated as the Liberal candidate for Ahuntsic;
3) she has already benefitted from past Liberal Party largesse by being appointed as candidate for Papineau riding much to the chagrin of the Greek community;
4) as a staunch supporter of former leader Stephane Dion, she is surely not a darling of current leader Michael Ignatieff

As such, the Hellenic Congress of Quebec should reverse course, rescind this harmful directive and apologize to the Greeks of Montreal for abusing the power that comes with its status as a representative body of the community at large. For, this proud community with over 100 years of history, has both a political conscious and is of sound mind and judgment.

Nobody can nor should attempt to dictate its vote, an individual right defined and guaranteed by its Greek ancestors.

Ως πρόβατα επί σφαγήν... αγόμεθα;

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Εθνικές εκλογές έχουμε στον Καναδά στις 2 Μαϊου και δυστυχώς αντί το ελληνικό λόμπι να προωθεί τα συμφέροντα του Ελληνισμού στην ευρύτητά του προωθώντας ελληνικές υποψηφιότητες σε όλα τα κόμματα, αποφάσισε να αυτοπεριχαρακωθεί δημιουργώντας ρήξη με το Φιλελεύθερο κόμμα που βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Εκεί, λοιπόν, που έδειξε απουσία από τη μεγάλη εικόνα των υποψηφιοτήτων, το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ άνοιξε πόλεμο με την ευρύτερη πολιτική σκηνή του Καναδά, καθώς φαίνεται πως πατρονάρεται απο μιά ομάδα κλειστών πολιτικών συμφερόντων.

Ετσι, τεράστια αντίδραση έχει προκαλέσει στους Ελληνες του Μόντρεαλ η αυθαίρετη απόφαση του Ελληνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ να εκδώσει ανακοίνωση με την οποία ενθαρρύνει τους Ελληνες ψηφοφόρους να καταψηφίσουν το Κόμμα των Φιλελευθέρων διότι δεν έβαλε υποψήφιο βουλευτή ελληνικής καταγωγής στην περιοχή Laval Les Iles, όπου κατοικούν 30.000 Ελληνικής καταγωγής Καναδοί.

Οι Ελληνες το Σάββατο στο ελληνικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα του CFMB έξέφρασαν με τηλεφωνήματα την αγανάκτησή τους εναντίον του οργανισμού-ομπρέλα , καθότι αισθάνονται πως δεν είναι πρόβατα που ποδηγετούνται απο οποιοδήποτε θεσμικό όργανο ως προς το μυστικό και απαραβίαστο ατομικό δικαίωμα της ψήφου.

Την ίδια ώρα με αυτή την αψυχολόγητη απόφασή του το Κογκρέσο του Κεμπέκ απομονώνει την ελληνική παροικία απο τις εξελίξεις στο κόμμα των Φιλελευθέρων γκετοποιώντας και περιθωριοποιώντας την στο έπακρο.

Μάλιστα, με το συγκεχυμένο μήνυμα που έστειλε με την ανακοίνωσή του, ενθαρρύνοντας τους Ελληνες ψηφοφόρους να μην ψηφίσουν τους Φιλελευθέρους δημιουργεί κραδασμούς στην υποψηφιότητα του Justin Trudeau, γιού του θρυλικού πρωθυπουργού του Καναδά, ο οποίος δίνει μεγάλο αγώνα για να κερδίσει την έδρα της Papineau, όπου βρίσκεται και η ελληνοκρατούμενη περιοχή του Πάρκ Εξτένσιον.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ αντί να κάνει τη σκληρή αυτοκριτική του γιά την απουσία του από τις πολιτικές εξελίξεις στο Κεμπέκ (μόνο μία ελληνική υποψηφιότητα υπάρχει στο Μοντρεάλ, αυτή του δικηγόρου Κωνσταντινίδη στην περιοχή Αχάντσικ με τους Συντηρητικούς) επιτίθεται εναντίον του κόμματος των Φιλελευθέρων εν ονόματι του Ελληνισμού, που σαφώς διαφωνεί κάθετα με αυτή την πρακτική.

Είναι γεγονός πως το Eλληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ προώθησε μόνο μία ελληνική υποψηφιότητα στην περιοχή Λαβάλ Λες Ιλ, αυτήν της Ελένη Μπακοπάνου η οποία:
1. Δεν είναι κάτοικος του Λαβάλ
2. Εχει χάσει δύο συνεχόμενες φορές στις εθνικές εκλογές του Καναδά στην περιοχή Αχάντσικ
3. Εχει ευεργετηθεί από το κόμμα των Φιλελευθέρων όταν το 1993 της χαρίστηκε η υποψηφιότητα και η έδρα της περιοχής Σεντ Ντενί μετά την αποχώρηση του Μαρσέλ Προυντόμ
4. Βρίσκεται σε κόντρα με την ηγεσία του κόμματος των Φιλελευθέρων

Το Ελληνικό Κογkρέσο του Κεμπέκ αντί να στείλει τρείς γυναικείες υποψηφιότητες στο κόμμα των Φιλελευθέρων και μάλιστα από την περιοχή του Λαβάλ (δεν υπάρχουν εκεί αξιόλογες Ελληνικής καταγωγής γυναίκες και μάλιστα δικηγόροι και άξιοι επαγγελματίες;) προσπάθησε να παίξει το «ή ταν ή επι τάς» με μιά καμένη υποψηφιότητα.

Θεωρώ πως ήρθε η ώρα γιά το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ να ανασκευάσει αυτή την απαράδεκτη ανακοίνωση και να ζητήσει συγγνώμη στους Ελληνες του Μόντρεαλ για κατάχρηση του δικαιώματος της εκπροσώπησής μας.

Κύριοι, δεν είμαστε πρόβατα, έχουμε πολιτική συνείδηση και νούν. Κανείς δεν θα κατευθύνει την ψήφο μας, που είναι ατομικό δικαίωμα κατοχυρωμένο από τη δημοκρατία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη!

Πάσχα στη Λευκάδα των αναμνήσεων

Το κείμενο της Σοφίας Κοψιδά-Γαληνού βρίσκεται και στο μπλόγκ του πολυαγαπημένου φίλου και συναδέλφου Ηλία Γεωργάκη, που έχει πάθος με τη Λευκάδα μας







ΥΓ. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από το διαδίκτυο και απεικονίζουν τη δυτική παραλία της Χώρας μας, εκεί που αγκαλιάζεται η λιμνοθάλασσα των στεναγμών με το Ιόνιο πέλαγος





Αυτή την ανάρτηση είπα να την αφιερώσω στη Λευκάδα μου, εκεί όπου πέρασα τις ωραιότερες Πασχαλιές της ζωής μου μέσα στα χρώματα των λουλουδιών και τα αγαπημένα πρόσωπα.

Μεγάλη Εβδομάδα στην εκκλησία του πατέρα μου τους Αγίους Αναργύρους , με την υπέροχη χορωδία του Πάνου Ορφανού να ψάλλει τα τροπάρια του Πάθους και τη φωνή του πατέρα μου να ξεγλυστράει στα σοκάκια αναδεικνύοντας τα εγκώμια του θανάτου: «Ω! Γλυκύ μου Εαρ, Γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδει σου το Κάλλος!»

Τώρα μακρόθεν παρακολουθώ τα δέοντα στις εκκλησιές του Μόντρεαλ με το χιόνι να στροβιλίζεται σήμερα στην ατμόσφαιρα επιμένοντας πως η άνοιξη δεν έχει έρθει ακόμη.

Σ΄αυτή την ανάρτηση θα σας κάνω κοινωνούς της παλιάς Λευκάδας, όπως την έζησε η μεταπολεμική γενιά. Η λεπτεπίλεπτη πέννα της Σοφίας Κοψιδά-Γαληνού θα σας μυήσει στα πρόσωπά και τις παραδόσεις μιάς πόλης, που έχει γίνει ανεπίστρεπτα τουριστική.

Καλή Ανάσταση σε όλους!

Ιουστινάκι του κόσμου

ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Της Σοφίας Κοψιδά-Γαληνού

«Εδώ διαβαίν’ ο Λάζαρος με δώδεκ’ Αποστόλους
Και πάλι ξαναγύρισε με δεκατρείς Αγγέλους.
Όπου διαβεί κι όπου σταθεί πηγάδια θεμελιώνει,
πηγάδια, πετροπήγαδα κι αυλές μαρμαρωμένες
και κεραμίδια χάλκινα και πόρτες ατσαλένιες.»

Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά μ’ ένα μπουκέτο αγριολούλουδα στο χέρι, γυρνώντας από πόρτα σε πόρτα έλεγαν το «Λάζαρο» και οι νοικοκυρές τα φίλευαν.

Αύριο των Βαγιώνε το πρωί πηγαίναμε στην εκκλησιά. Τελειώνοντας η θεία λειτουργία, παίρναμε από ένα μεγάλο πανέρι ένα κλαράκι δάφνης και βάγια (ένα μπουκέτο από δεντρολίβανο και δαφνόκλαδα). Η υποδοχή του Χριστού στην Ιερουσαλήμ μετά βαΐων και κλάδων.

Μεγάλη Δευτέρα μέχρι το Μεγάλο Σάββατο νηστεία. Ο Μαρκάς γέμιζε από καποσάντους, πίνες, αχιβάδες, καλαμαράκια, σουπιές, χταπόδια, αχινούς.Στο Παζάρι σε πανέρια πουλούσαν κουκούτσες βραστές ζεστές (άγριες αγγιναρούλες) και παγούρους βραστούς από το ιβάρι. Τέρμα ο πατσάς στο μαγαζί του Λαυράνου (Κουφάκια). Τώρα πουλούσε κουκιά ξερά βρασμένα, πασπαλισμένα με ρίγανη. Και πιο πέρα ο Καλόγερος (παρατσούκλι) πουλούσε βραστές γλυκοπατάτες.

Στα σπίτια οι νοικοκυρές άρχιζαν ν’ ασπρίζουν, να μαζεύουν τα χειμωνιάτικα ρούχα, βελέντζες, μαλλινοσέντονα, φλοκάτες και να πλένουν τις κολτρίνες (έτσι έλεγαν τότε τις κουρτίνες).

Μεγάλη Πέμπτη το πρωί οι γυναίκες πήγαιναν στο Νεκροταφείο για να ρίξουν τρισάγιο. Γυρνώντας έβαφαν τ’ αβγά τους και έφτιαναν τα κουλουράκια τους (τότε τα τσουρέκια δεν τα ξέραμε). Το απόγευμα στα καφενεία κρεμούσαν το φάντε μπαστούνι και τέρμα η κοντσίνα κλπ. Τα καφενεία έκλειναν. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί (τότε δεν υπήρχαν τηλεοράσεις) σταματούσαν τα τραγούδια. Οι καμπάνες χτυπούσαν κάθε τόσο πένθιμα. Πέθανε ο Χριστός!

Μεγάλη Παρασκευή μικροί-μεγάλοι μια βόλτα στο Νεκροταφείο. Τρισάγια, όμως, δε γίνονταν. Ήταν το τρισάγιο του Χριστού έλεγε η μάνα μου.
Γυρνώντας από το Νεκροταφείο σταματούσαμε στον Αη-Μ’νά. Εκεί πουλούσαν αρνιά (ζώντα). Οι πατεράδες μας αγόραζαν αρνάκι ή κατσικάκι ζωντανό για το Πάσχα, να μείνει μια νύχτα στο σπίτι. Εάν στην οικογένεια υπήρχε αχρόνιστος νεκρός, τότε στο σπίτι έπρεπε να μπει σφαγμένο και χωρίς κεφάλι αρνί.

Στο σπίτι ούτε μαγείρεμα, ούτε σκούπισμα. Υπήρχε νεκρός, ο Χριστός. Οι μεγάλες γυναίκες με ένα κουταλάκι έβαζαν στο στόμα τους ξίδι.
«Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα.
Σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά και οι καταραμένοι,
για να σταυρώσουν το Χριστό τον πάντων βασιλέα.
Ο Κύριος εθέλησε να μπει σε περιβόλι,
να λάβει δείπνο μυστικό και να τον λάβουν όλοι.
Η Παναγιά σαν τ’ άκουσε έπεσε και λιγόθει.
Σταμνί νερό της ρίξανε, τρία ποτήρια μόσχο
και τρία με ροδόσταμο, για να της έρθ’ ο νους της.
Μα σαν της ήρθ’ ο λογισμός, μα σαν της ήρθ’ ο νους της,
πού ‘ναι μαχαίρι να σφαγώ, πού ‘ναι γκρεμός να πέσω»
τραγουδούσε η μάνα μου και η γιαγιά μου κλαίγοντας, μοιρολογώντας το Χριστό.

Μεγάλο Σάββατο πρωί στις 9 η μπάντα του Δήμου παιάνιζε γιορτινά στην αγορά από την Πλατεία ως τον Αη-Μ’νά. Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρούμενα και οι νοικοκυρές έριχναν το κομμάτι (ένα πήλινο πιάτο, μια παδέλα, ότι είχε κρατήσει γι’ αυτό η κάθε μια). Ήταν σημάδι της πρώτης Ανάστασης. Ο τάφος του Χριστού εσείσθη. Τότε οι χασάπηδες ή οι νοικοκυραίοι έσφαζαν το αρνί στο αυλάκι του δρόμου και η μάνα ή η πρώτη κόρη με το πρώτο αίμα του αρνιού σε ένα βαμβάκι έκανε 4 σταυρούς στην εξώπορτα.

Το μεσημέρι οι νοικοκυρές μαζεύονταν στη βρύση της γειτονιάς (στα σπίτια δεν υπήρχαν βρύσες, είχαμε μόνο μπότηδες και λαγήνες) να πλύνουν και να γυρίσουν τα έντερα από το αρνάκι για το βράδυ. Εκεί πείραζε η μια την άλλη για το βράδυ μετά την Ανάσταση.

Το βράδυ στην εκκλησία για την Ανάσταση με το κερί στο χέρι για το «Χριστός Ανέστη».
Α! να διακόψω την περιγραφή για να σας πω για μιαν Ανάσταση, όταν ο μπαμπάς μου ζούσε στη Λευκάδα (γιατί τα τελευταία του χρόνια ζούσε στην Αθήνα και ήρθε και πέθανε στη Λευκάδα). Πήγαμε, λοιπόν, έξω από την Ευαγγελίστρια, κοντά στο σπίτι. Ο παπάς άρχισε να διαβάζει το Ευαγγέλιο «η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία του Ιακώβου». Και τότε φωνάζει ψέλνοντας ο Κερατόκωλος «και η Μαρία του Μπατιάλη» (μια γειτόνισσα). Περιττό να σας πω τι έγινε!

Μετά, στο σπίτι για πατσά (όχι μαγειρίτσα). Πατσάς και κόκκινα αβγά. Την ημέρα του Πάσχα σούπα αυγολέμονο και τη Δευτέρα το αρνάκι ή το κατσικάκι ψητό με πατάτες στο φούρνο της γειτονιάς. Το απόγευμα βόλτα για σουμάδα. Το βράδυ στου Κατσή για αμυγδαλωτά ή πάστα στον Πρεβεζάνο.

Ζωοδόχου Πηγής βόλτα στη Σπασμένη Βρύση, γιατί γιόρταζε η εκκλησία, γινόταν πανηγύρι. Και την Κυριακή του Θωμά γιορτάζαμε στο εκκλησάκι του Αγίου Θωμά κοντά στο Νεκροταφείο, που ήταν η εκκλησία του. Εκεί ο Κακανιέζος πουλούσε κουλουράκια περασμένα σε σπάγκο.

Αν τα διαβάσουν νέοι άνθρωποι αυτά που γράφω, ίσως να απορούν πότε γινότανε αυτά. Και όμως ήταν η ζωή μας, ο υπέροχος τρόπος ζωής μας
Πώς να ξεχάσω, μετά τα Πάσχα, τον τρόπο που η μάνα μου και οι γειτόνισσές μας έπλεναν τις μαντανίες, τα μαλλινοσέντονα, τις κουρελούδες και τα στρωσίδια.

Κανόνιζαν όλες μαζί και ειδοποιούσαν το Δήμο τον Κορομηλέο, που είχε ένα στενόμακρο κάρο που το τραβούσε ένα άλογο. Φόρτωναν εκεί τα ρούχα που θα έπλεναν, αναβαίνανε οι ίδιες μαζί και τα παιδιά τους και μιλώντας και γελώντας φτάνανε στη Σπασμένη Βρύση.

Εκεί το νερό έτρεχε άφθονο. Έβαζαν οι μάνες μας τα ρούχα στο νερό, τα μούσκευαν και μετά τα έβαζαν σε μια πέτρα και τα κοπανούσαν μ’ ένα κόπανο, τα ξέβγαλαν και τα άπλωναν να στεγνώσουν, ενώ εμείς παίζαμε, κρυβόμαστε, γελούσαμε…Και αργά το απόγευμα, ο Δήμος ξανάρχονταν. Στεγνά τα ρούχα κι εμείς ξανά επάνω και πίσω.

Κουρασμένοι όλοι, οι μανάδες από τη δουλειά, εμείς από το τροχάδην και την ολοήμερη σχεδόν τρέλα μας από τα παιχνίδια, όμως γεμάτοι από αθωότητα, από αγάπη του ενός για τον άλλο, από συντροφικότητα.

Las Kouklas 2011 in Dominican Republic

Μετά απο ένα αβάσταχτο χειμώνα ( που ακόμη παλινδρομεί) πήραμε στα ξαφνικά την απόφαση να βουτήξουμε στην ομορφιά του Νότου, να λιάσουμε τα κορμάκια μας στον ήλιο και γενικά να αναπτερώσουμε το ηθικό μας. Ετσι κινήσαμε οι τέσσερις Las Kouklas για τον Αγιο Δομήνικο, όπου απολαύσαμε ήλιο, ζέστη, μπάνια και τρελλό πάρτυ.

Με μια βαλίτσα γεμάτη μαγιό,παρεό και αντηλιακά, τα τέσσερα κορίτσια ορμήσαμε στο νησί με τις γαλάζιες παραλίες και τις κατάλευκες αμμουδιές. Διαλέξαμε ένα resort με πλούσια βλάστηση, οικολογικό πάρκο και πολλά ρεστοράν όπου τρώγαμε κάθε βράδυ αλά κάρτ. Απο κινέζικο μέχρι ιταλική πάστα και αστακούς, χορτάσαμε υπέροχες σπεσιαλιτέ σα να μην λείψαμε ούτε μέρα απο την καλοβολεμένη δύση μας.

Βεβαίως, τα πρωινά μέχρι βαθύ απόγευμα λουζόμασταν κάτω απ΄τον καυτό ήλιο, χαρίζοντας σοκολατί χρώμα στα λευκά κορμιά μας. Ενα γρήγορα ντουζάκι και νάμαστε στο λόμπι όπου έπεφτε το μεγάλο κουτσομπολιό στις γύρω καταστάσεις.

Γιατί θα πρέπει να σας πώς ότι εκεί στο νότο όπου η αγάπη κάνει κρότο, κυκλοφορούν πολλές αμερικανιές που σου φέρνουν γέλιο ως τ΄αυτιά. Θα πρέπει επίσης να τονίσω ότι έπεσε και πολύ shopping κυρίως σε κοσμήματα, καθώς εκεί κυριαρχούν οι ημιπολύτιμες πέτρες κεχριμπάρι και λαριμάρ.

Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να κατατάξω τις φίλες μου σε shopaholics, οριακές του αγοραστικού συνδρόμου και σε καλές καταναλώτριες.

Φυσικά, το βράδυ ήταν αφιερωμένο στο χορό. Οι δύο φίλες μας Ελληνίδες εκ Βενεζουέλας γνώριζαν καλά σάμπα , μάμπο και σάλσα κι έτσι μας μύησαν στους τρομερούς χορούς των γοφών. Η πίστα μας χαιρόταν κάθε νύχτα κι εμείς απολαμβάναμε λικνίσματα του λάτιν.

Θα πρέπει να πώ ότι απο την κουβέντα δεν έλειψαν τα παιδάκια μας (δε νιώσαμε ούτε μία τύψη που τα αφήσαμε στα κρύα του Μόντρεαλ!) αλλά και οι άντρες μας, οι οποίοι υποστήκανε κανονική ανατομία του ψυχισμού και της συμπεριφοράς τους.

Στο τέλος, γίναμε ψυχαναλύτριες η μιά της άλλης και ρίξαμε τα γέλια της αρκούδας με τα τρελλά που κατεβάζαμε στο τραπέζι των ατέρμονων συζητήσεων. Ηταν μια ανάπαυλα γυναικείας συντροφιάς στις επίπεδες μέρες του χειμώνα, ήταν μια ανάσα δροσιάς στην εσωστρεφή περιπέτεια της γραφής.

Ευχαριστώ τα κορίτσια, Ελέν Λαντρύ, Ντίμη Λουρή και Γιούλα Κισκήρα γιά την υπέροχη παρέα τους. Και του χρόνου σ΄άλλες παραλίες να ζήσουμε το Las Kouklas 2012.

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα σε όλους μας!

ΥΓ. Σ΄αυτό το πόστ δεν θα πέσουν λεζάντες εκτός από την πρώτη φωτό, όπου θα σας συστήσω τις υπόλοιπες las Kouklas. Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα φαντάζεστε! Η φίλη μου Ελέν Λαντρύ, η αφεντιά μου, η Γιούλα Κισκήρας και η Ντίμη Λουρή, Las Kouklas 2011 στην Πούντα Κάνα του Αγίου Δομήνικου.

Η τηλεόραση είναι εκμαυλιστική γιά τα παιδιά, κυρία Πέννυ

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

“Εξαρτημένοι από την τηλεόραση είναι οι περισσότεροι νέοι και μάλιστα με ευθύνη των γονέων τους.

Όπως αποκαλύπτουν στοιχεία που παρουσιάστηκαν την Τρίτη, σε εκδήλωση που έγινε στο υπουργείο Παιδείας, το 63% των νοικοκυριών αφήνουν ανοιχτή την τηλεόραση κατά τη διάρκεια του φαγητού. Και, ακόμη χειρότερα, το 68% των παιδιών από 8 έως 18 ετών έχουν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο τους!

Τι σημαίνει αυτή η κατάσταση; Οταν αυτά τα παιδιά φθάσουν στα 70 τους, θα έχουν περάσει επτά ολόκληρα χρόνια μπροστά σε μια τηλεόραση, λένε οι στατιστικές.

Υπολογίζεται επιπλέον ότι ως τα 18 τους χρόνια, τα παιδιά έχουν δει περίπου 18.000 τηλεοπτικές δολοφονίες και 200.000 τηλεοπτικές πράξεις βίας.

Η εκδήλωση με θέμα την σχέση παιδιών και τηλεόρασης έγινε στο κτίριο του υπουργείου Παιδείας στο Μαρούσι, με πρωτοβουλία της διεύθυνσης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Σερρών.»
Αυτή η είδηση κυριολεκτικά με σοκάρισε, καθώς συνειδητοποίησα πως όχι μόνο τα Ελληνόπουλα αλλά όλα τα παιδιά του δυτικού κόσμου ανατρέφονται χωρίς έλεγχο με τα διάφορης φύσης τηλεοπτικά προϊόντα, αφού οι γονείς θεωρούν ότι μιά συσκευή στο δωμάτιό τους είναι απαραίτητη για να μην ενοχλούνται οι ίδιοι όταν παρακολουθούν τα δικά τους θεάματα.

Η τηλεοπτική έξη αποβαίνει τελικά κατάρα, αν συλλογισθεί κανείς πως επτά πολύτιμα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου αναλίσκονται στον τηλεοπτικό εκμαυλισμό. Και τούτος ο εκμαυλισμός έχει πολλές επιπτώσεις.

Οι τηλεοπτικές σειρές, που στην πλειοψηφία τους είναι αστυνομικές, κυριολεκτικά εισάγουν τα παιδιά στον κόσμο της βίας, προσκαλώντας τα με τον πιό φυσιολογικό τρόπο στην αναπαραγωγή της.

Η τηλεόραση δημιουργεί παιδιά του καναπέ, ανήλικους που δεν ξοδεύουν την ενεργειά τους στις τρεχάλες και την άσκηση, αλλά εθίζονται στην καθιστική ζωή με απρόβλεπτες συνέπειες γιά τη σωματική τους υγεία.

Την ίδια ώρα, τα αμφίβολης ποιότητας τηλεοπτικά σίριαλ δημιουργούν ήρωες που απέχουν πολύ από τα πρότυπα προς μίμηση. Διάφορες κοπελίτσες τύπου Πάτυ και Τζάστιν Μπίβερ αποπροσανατολίζουν τους ανήλικους θεατές από μιά στοχευμένη παιδεία, οδηγώντας τους στα φρούδα όνειρα της τηλεοπτικής καριέρας των διαττόντων αστεριών.

Πάνω απ΄όλα όμως, η διαρκής έκθεση των παιδιών στην τηλεόραση δημιουργεί ανεξέλεγκτους καταναλωτές. Από τα πατατάκια μέχρι τις διαφημίσεις των καθαριστικών, τα ανήλικα πλάσματα εθίζονται στη νοοτροπία της αγοραστικής μανίας, η οποία μπορεί να μην έχει όρια κάποια κοντινή μέρα.

Σαφώς, η τηλεόραση προσφέρει πολλά θετικά στοιχεία στην ανάπτυξη των παιδιών. Προγράμματα εκπαιδευτικά επιλεγμένα από τους γονείς, ενδυναμώνουν τις προσλαμβάνουσες των παιδιών γιά τον άγνωστο κόσμο των μεγάλων.

Ταυτόχρονα, η έκθεση στη σωστή ελληνική γλώσσα προσφέρει εξοικείωση με ένα λεξιλόγιο που ίσως να μην υπάρχει στο σπίτι. Ακόμη και η έκθεση σε αγγλικές ή γαλλικές σειρές δίνει το υπόβαθρο της τριβής με τις ξένες γλώσσες με σημαντικότατη διάσταση στην απορρόφηση λεξιλογίου.

Τέλος, η τηλεόραση ως μέσον πρέπει να τίθεται στον έλεγχο των γονιών, που οφείλουν να μην τη θεωρούν ως εύκολη λύση γιά να ξεφορτωθούν τα παιδιά τους, μα ως εργαλείο πνευματικής ανάπτυξης που θα πρέπει να έχει μέτρο.

Ο Χορός των Ελληνίδων Φιλοπτώχων Κυριών στο Μόντρεαλ

Ο Χορός των Ελληνίδων Φιλοπτώχων Κυριών αποτελεί το κορυφαίο κοσμικό γεγονός στο Μόντρεαλ, καθώς συγκεντρώνονται σ΄αυτόν γυναίκες της Ελληνοκαναδικής παροικίας που απλώνονται σε τέσσερις γενεές. Ο Σύλλογος των Ελληνίδων Φιλοπτώχων Κυριών μετράει μια ιστορία από το 1922 στην πόλη μας, οπότε κλήθηκαν οι πρώτες μετανάστριες να συνδράμουν στην αποκατάσταση των Ελλήνων προσφύγων της Μικρασίας.

Εκτοτε , σε κάθε πόλεμο και δυσπραγία της πατρίδας ο Σύλλογος προσέφερε τα πλείστα. Σήμερα ο ρόλος του Συλλόγου Ελληνίδων Φιλοπτώχων Κυριών είναι σαφώς πιό κοινωνικός. Με τις ετήσιες εκδηλώσεις τους (γεύμα εγγραφής νέων μελών, Ραδιομαραθώνιος, Χριστουγεννιάτικο γεύμα και χορός «Ηλιος») οι Ελληνίδες Φιλόπτωχες κυρίες συγκεντρώνουν χρήματα,με τα οποία βοηθούν τα άπορα Ελληνόπουλα του Μοντρεάλ να πηγαίνουν σε κατασκηνώσεις την περίοσο του καλοκαιριού.

Συνήθως, ο Χορός πραγματοποιείται το Μάιο, οπότε εμείς απουσιάζουμε στην Ευρώπη. Φέτος, έτυχε να συμπέσουν οι ημερομηνίες μας κι έτσι βρεθήκαμε χτες εκεί, όπου σμίξαμε με φίλους, μιλήσαμε, χορέψαμε στα τακουνάκια μας.

Η εκδήλωση με θέμα το «Λας Βέγκας» άνοιξε με ωραίο χορευτικό σόου τύπου καμπαρέ και συνεχίστηκε για τις κυρίες επί πίστας ενώ γιά τους κυρίους επί τσόχας. Ο χώρος Embassy Plaza ήταν σε πολύ ωραία και αφαιρετική διακόσμηση. Το φαγητό ήταν εξαιρετικό και το ντεκόρ εξίσου ωραίο.

Λόγω προεκλογικού κλίματος έκαναν εμφάνιση και διάφοροι υποψήφιοι βουλευτές. Θα ξεχωρίσω την παρουσία του Justin Trudeau, ο οποίος δίνει μάχη να κερδίσει την έδρα της Papineau, όπου υπάρχει ακόμη μεγάλος αριθμός Ελλήνων ψηφοφόρων. Επειδή ο Justin Trudeau είναι πολλά υποσχόμενος στο κόμμα των Φιλελευθέρων, η ελληνική παροικία οφείλει να τον πλαισιώσει και να τον βοηθήσει.

Αλλωστε, είναι ο γιός της Τρουντομάνια!!!

Ηταν μια βραδυά από αυτές που θέλεις να θυμάσαι!

Justinaki

O Justin Trudeau με τη συνονόματη Justine Frangouli-Argyris Τρυφερές αγκαλίτσες με Τεντού Μιά πολιτική παρέα: Αριστερόθεν προς τα δεξιά: Ο Τόμ Πεντεφούντας, αντιπρόεδρος του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου του Καναδά, ο υποψήφιος βουλευτής των Φιλελευθέρων Τζάστιν Τρουντό, η δημοτική σύμβουλος Μαίρη Ντέρος, το Τζουστινάκι με κόκκινα γοβάκια Valentino, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Μόντρεαλ Θάνος Καφόπουλος, η Τίνα Πεντεφούντα και ο Πίτερ Ντέρος. Ανάμεσα από τις πολυαγαπημένες μου φίλες και στελέχη των Φιλοπτώχων κυρίες Ιωάννα Μπισμπίκος και Ματίνα Μπισμπίκος- Πριφτάκη. Και βέβαια ο Τέντ φωτογραφήθηκε με τις καλλονές του καμπαρέ μαζί με τον εντιμότατο ιατρό κ. Αθανάσιο Κατσάρκα Ο πιανίστας έπαιζε απαλούς ρυθμούς στο κοκτέιλ Ο προθάλαμος διακοσμημένος αφαιρετικά με χρώματα φώτων Τρείς κυρίες κι ένας κύριος. Αριστερά η πρόεδρος του χορού Μαρία Φωτόπουλος, η Λυδία Κατσάρκα, η αφεντιά μου και ο δρ. Κατσάρκας Ενα τρυφερό στιγμιότυπο πρόβας χορού με Μαρία Φωτοπούλου και δρα Κατσάρκα Το Τζουστινάκι τυλιγμένο στην κόκκινη εσάρπα ανάμεσα απο τον Ζήση Φωτόπουλο και τον Γιώργο Παπαδάκο Φωτόπουλοι πατήρ και υιός περικλείουν τις καλλονές του καμπαρέ στα χαμόγελά τους Η συγγραφέας παιδικών βιβλίων και παρουσιάστρια Χρυσούλα Πετιμεζά συνομιλεί με τον Τζίμμη Λέκα Καθήσαμε στο τραπέζι 3, όπου απολαύσαμε κουβεντούλα με το ζεύγος Λέκα Ο Τόμ Πεντεφούντας, η υπογράφουσα, η Μάιρη Ντέρος και η Τίνα Πεντεφούντα Η Ρένα Παπαθανάκου ανάμεσα στην ετέρα πρόεδρο του χορού Μίμη και τον δρα Κατσάρκα Στην παρέα των κουμπάρων: Αριστερά ο κουμπάρος δρ. Γιώργος Τσούκας με τη σύζυγό του Χαρίκλεια και τη Λέλα Κουνέλη

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ Βασίλης Μπαλαμπάνος με τον δημοτικό σύμβουλο του Λαβάλ Βασίλη Αγγελόπουλο Στολισμένο τραπέζι με τα κάπκέικς της Ντίνας Φωτόπουλος. Μπράβο της για τη φαντασία και τη γευση!!!