Η Ανοιξη της Νέας Δημοκρατίας

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Φάνταζε σχεδόν απίθανο ακόμη και για μάς τους δημοσιογράφους, που πέφταμε καθημερινά πάνω στις σφυγμομετρήσεις, πως ο Αντώνης Σαμαράς θα μπορούσε να νικήσει τους μηχανισμούς του κατεστημένου της Νέας Δημοκρατίας, ανατρέποντας την πολυμήχανη εκλογή της Ντόρας Μητσοτάκη-Μπακογιάννη στην εξουσία.

Ο Αντώνης Σαμαράς, παλιός και φρέσκος ταυτόχρονα, ψηφίσθηκε απο ένα απρόσμενο πλήθος κόσμου που προσήλθε στη κάλπες του κόμματος για να βάλει τέλος την οικογενειοκρατία, το νεποτισμό και τις πελατειακές σχέσεις της πολιτικής με τα μέσα ενημέρωσης.

Η εκλογή του «αουτσάιντερ» Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας οφείλεται τα μάλα στην αγανάκτηση των Νεοδημοκρατών για το φθαρμένο μηχανισμό ενός συστήματος που απογοήτευσε, πίκρανε και έθαψε κυριολεκτικά τη ζωντάνια και τον παλμό της Κεντροδεξιάς επι δύο κυβερνητικές θητείες τα τελευταία πέντε χρόνια.

Οι Νεοδημοκράτες καταψήφισαν τη Ντόρα Μπακογιάννη επειδή αντιπροσώπευε όλα αυτά που τους οδήγησαν στη θλιβερή ήττα των εκλογών του Οκτωβρίου. Μαύρισαν την κακή διακυβέρνηση, την αβελτηρία στην εξωτερική πολιτική, τη διαχείριση της προεκλογικής κουβέντας μόνο ως προαλειφόμενης για την αρχηγεία του κόμματος. Μαύρισαν την διαφθορά σε όλο της το μεγαλείο με αιχμή του δόρατος την υπόθεση Καραβέλλα –Χριστοφοράκου. Μαύρισαν την κόρη του Μητσοτάκη γιατί έχουν αποφασίσει πως δεν θα επιτρέψουν πιά να κυβερνούν τον τόπο οι οικογένειες κληρονομικώ δικαίω.

Οι Νεοδημοκράτες έδειξαν πως γνώριζαν καλά τα διαπλεκόμενα συμφέροντα της εξουσίας στον κομματικό μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας. Οταν παρατάχθηκαν στο πλευρό της Ντόρας οι Βαρβιτσιώτηδες, η Φάνη Πάλλη Πετραλιά , ο Αρης Σπηλιωτόπουλος και οι λοιποί κολλητοί του Κώστα Καραμανλή, ήταν πασιφανές πως η Ντόρα είχε κάνει τις επενδύσεις της στο καραμανλικό στρατόπεδο.Και ήταν εξίσου φανερό πως ταυτιζόταν απολύτως με την κακή διακυβέρνηση της χώρας, της οποίας κρατούσε ισχυρά πόστα και κατα τις δύο θητείες.

Πάντως, η μοιραία ζαριά ήταν αυτή του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Που ζήτησε ανοιχτές εκλογές απο τη βάση του κόμματος κατα μίμηση του μοντέλου του ΠΑΣΟΚ. Και επέμεινε μέχρις εσχάτων σ΄αυτή τη λογική. Η προσχώρησή του στη στρατόπεδο του Αντώνη Σαμαρά ήταν η απόδειξη πως υποχωρούσε μπροστά στο κομματικό συμφέρον, πως παραχωρούσε την υποψηφιότητα για χάρη της ευρύτητας της εκλογικής διαδικασίας.

Ο Αντώνης Σαμαράς εκλέχθηκε πανηγυρικά απο ένα λαό, που δεν θέλει πλέον το κατεστημένο, που ζητάει να γυρίσει σελίδα. Πιστεύω πως ο πολιτικός λόγος του νέου ηγέτη μπορεί να δημιουργήσει νέα δεδομένα στις σχέσεις κυβέρνησης –αντιπολίτευσης.

Είναι σπουδαίο για έναν αρχηγό να έχει αναδειχθεί απο τη μάζα, να μη χρωστάει σε μηχανισμούς, για να μπορέσει να οριοθετήσει την πολιτική του, που θα σταθεί απέναντι στα όποια λάθη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ , που θα υποδείξει και θα δυνηθεί να ελιχθεί.

Οι Νεοδημοκράτες με την κατα κράτος εκλογική νίκη του Αντώνη Σαμαρά ευελπιστούν πως θα γνωρίσουν την Ανοιξη στην πολιτική, αυτήν που δεν κατόρθωσε να φέρει η Πολιτική Ανοιξη κάποτε στο παρελθόν!