Eleven Weddings and A Sacrifice- Για την Αγάπη των Αλλων

Σήμερα παρουσιάζω το αγγλικό βίντεο για το βιβλίο καθώς και μερικές κριτικές στην αγγλική γλώσσα απο ανθρώπους της λογοτεχνίας στην Αμερική και τον Καναδά.



"Eleven Weddings and a Sacrifice is a beautiful and heartbreaking novel set against the backdrop of a world on the brink of war. In this story of young love and friendship, Ioustini Frangouli paints a vivid portrait of life on the harsh and barren Greek island of Nissiros, where family loyalty and obligation is greater than personal happiness. At the heart of the book is a heroine whose indefatigable spirit triumphs in the face of tragedy and soars to heights of selflessness seldom observed. Grand in scale and sweeping in its scope, this novel of hardship and heartbreak is as impossible to put down as it is unforgettable".
Janice Goldklang
Executive Editorial Director, Globe Pequot Press, and former Publisher of Pantheon Books

"Based on the true story of a young Greek woman who sacrifices her own happiness in order to honor the traditions of her island, Justine Frangouli-Argyris’s novel Eleven Weddings and a Sacrifice offers a much-needed antidote to the rootlessness and anonymity characteristic of our postmodern society.

Combining a lyrical simplicity of style with considerable psychological depth, the work unfolds the story of two women, each determined to live with courage and integrity but caught within the rigid confines of village traditions hostile to female agency. We meet the formidable Janine, bowed but not broken by the mysterious disappearance of her husband, and her more gentle and idealistic daughter Margarita, who must chose between personal fulfillment and community responsibility.

In its depiction of the subtle intricacies of Dodecanese society just prior to WWII, the novel raises profound questions about what gives human existence value and affirms the importance of place, duty, and faith in the structuring of our individual identities".
Jeannie Warnock, English Literature Professor, University of Ottawa

This latest book by an important Greek writer is set in the Dodecanese during a time (from WWI through the end of WWII) in which this region followed a different historical trajectory than the rest of the country. By exploring the struggle of two women, mother and daughter, to take charge of their own lives within the confines of traditional society, pushing and bending but not breaking its restrictive bounds, the story brings vividly to life a very important but little-known period of Greek history. Frangouli weaves together personal story and national history to render a wonderful account of courage, struggle, and ultimate triumph of the human spirit.
Diane Thiel, Associate Professor, University of New Mexico; Translator and Author of 8 books
Constantine Hadjilambrinos, Associate Professor, Director of Environmental Studies, University of the South, Co-Translator



Ενα σύντομο σημείωμα

Ηθελα να μοιραστώ μαζί σας τα υπέροχα λόγια των κριτικών και αναγνωστών που έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα για το βιβλίο μου, το οποίο διανύει αισίως τη 10η χιλιάδα κυκλοφορίας. Είμαι συγκινημένη για την ανταπόρκιση των αναγνωστών αλλά και για την αναγνώριση της αξίας του έργου απο σπουδαίους και καλοπροαίρετους ανθρώπους του φιλολογικού χώρου. Κατα καιρούς θα με ανέχεστε να φιλοξενώ εδώ τα διαμάντια που περισυλλέγω για το πετράδι μου .

Επίσης, μπορείτε να αναζητείτε περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός
Τζουστινάκι

Πέρσα Κουμούτση, συγγραφέας, μεταφραστρια : Η συγγραφέας σκιαγραφεί γεγονότα και χαρακτήρες με τη γενναιόδωρη πινελιά ενός αναγεννησιακού ζωγράφου, προσθέτοντας με τον λόγο της και τις πιο λεπτές αποχρώσεις μιας τοιχογραφίας ανθρώπων, γεγονότων και συνθηκών που πραγματικά συγκινούν και μας συγκλονίζουν. Και πέρα από όλα αυτά, δηλαδή πέρα από τον ηθογραφικό πλούτο του βιβλίου, τη λογοτεχνική του αξία, την εξαιρετική ψυχογραφία των ηρώων του -ειδικότερα των γυναικείων προσώπων- είναι ένα βιβλίο που ακουμπάει ζητήματα διαχρονικά, και μάλιστα -χωρίς να θέλω να υπερβάλλω- ζητήματα πανανθρώπινα... Σκληρό και συνάμα τρυφερό, ρεαλιστικό και ονειρικό, γλαφυρό αλλά και δηκτικό βιβλίο. Όμως η δηκτικότητα αυτή μοιάζει σαν να λειτουργεί ερήμην της συγγραφέως, ίσως ως απόρροια της εσωτερικής στάσης της απέναντι στα πράγματα, της εξέγερσής της εναντίον των συνθηκών που επιβάλλουν μια τέτοια νοσηρή κατάσταση, καθώς ως αφηγήτρια δε δικαιούται να κρίνει, παρά μόνο να εξιστορεί τα γεγονότα από απόσταση και να τα καταγράφει χωρίς να επεμβαίνει. Το μυθιστόρημα της Ιουστίνης πράγματι είναι ένα σπουδαίο και τρυφερό μυθιστόρημα, ίσως από τα καλύτερα που εκδόθηκαν αυτό το φθινόπωρο.

Ελένη Γκίκα, βιβλιοκριτικός ΕΘΝΟΣ, ΕΘΝΟΣ: Ένα μυθιστόρημα σαν παλίμψηστο που σκιαγραφεί ως τοιχογραφία εποχής, όχι μόνο τη Νίσυρο, αλλά την Ελλάδα εκείνων των χρόνων: ήθη και έθιμα, νοοτροπία και πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο, το αμερικάνικο όνειρο, όλα βρίσκονται εκεί. Με ατμόσφαιρα που σε καθυποβάλλει, με χαρακτήρες σχεδόν ψυχαναλυτικούς, με γεγονότα που υπαινίσσονται περισσότερα κι απ' όσα αφηγούνται, με μια γλώσσα αυστηρή, λιτή και συγκρατημένη κατά πως αρμόζει. Με αποδοχή τέλους σοφή, αποκαλύπτοντας όλη τη νομοτελειακή δικαιοσύνη ζωής αλλά πάνω απ' όλα το έλεος! Με ένα εντυπωσιακό φράκταλ ζωής και πως η ζωή του ενός καθορίζει και συμπαρασύρει τους άλλους. Πως η Ιστορία συμπαρασύρει και καθορίζει την ιστορία του ενός. Μια αλυσίδα που δεν γίνεται εν τέλει να κοπεί ούτε κρίκος! Ένα βιβλίο που μας χαρίζει ένα μεγάλο κομμάτι ελληνισμού και ένα μέρος από την χαμένη ταυτότητα που τόση ανάγκη έχει ο νεοέλληνας. Από μια συγγραφέα που γνωρίζει γλωσσικούς και λογοτεχνικούς κανόνες τόσο καλά και που σέβεται όσο κανείς ιστορία, παράδοση, γυναικεία μοίρα.

Γιώργος Μωραϊτίνης, Γραμματέας Μορφωτικού Ιδρύματος ΕΣΗΕΑ: Θα μπορούσα να πω απλά, ότι μου άρεσε πάρα πολύ, εάν δεν υπήρχαν λογοτεχνικά στοιχεία που προεξέχουν και αξίζουν επισήμανσης. Όπου, εκτός από την εξαιρετική πλοκή που μπορεί να του αποδώσει το χαρακτηρισμό του θρίλερ, υπάρχει μια αφηγηματικότητα που κατακτά, υπάρχει ο καλός χειρισμός της γλώσσας, ο ακριβής χαρακτηρισμός εννοιών, ο σφικτός και σύντομος λόγος, η απουσία πλατειασμού και περιττών ή κοινότοπων περιγραφών. Στοιχεία συνήθως σπάνια από μόνα τους σε λογοτεχνικά κείμενα, πόσο μάλλον να συνυπάρχουν και να συνδυάζονται αρμονικά, όπως στο παρόν βιβλίο. Πρόκειται για υποδειγματική γραφή. Θέλω ακόμη να επισημάνω ότι το λαογραφικό στοιχείο -φόντο μέσα στο οποίο κινείται η ιστορία- είναι ένα πολύτιμο ντοκουμέντο, που εμπλουτίζει την ιστορικολαογραφία μας. Όσοι αγαπούν τα νησιά και τις θάλασσές μας, όσοι στέκονται ευλαβικά μπροστά στο καντήλι της Ορθοδοξίας, όσοι ξέρουν γιατί φιλούν το χέρι της μαυροφορεμένης μάνας, όσοι δεν απαξιώνουν τις παραδόσεις, όσοι ξέρουν πώς να βγάζουν ασφαλή συμπεράσματα, όσοι κατανοούν το σφίξιμο της ψυχής του μετανάστη αλλά και αυτών που μένουν πίσω, όσοι διατηρούν στην ψυχή τους την ιερότητα της ζωής, μπορούν να εκτιμήσουν τούτο το βιβλίο.

Μπάμπης Δερμιτζάκης, ηλεκτρονικό περιοδικό Λέξημα: Ιστορία και ανθρωπολογία, αλλά προπαντός ιστορίες αγάπης, αφοσίωσης και προδοσίας, αυτά είναι τα κύρια συστατικά αυτού του βιβλίου. Η Ιουστίνη με το γλαφυρό στιλ της γραφής της κάνει τις ιστορίες αυτές ιδιαίτερα συναρπαστικές, έστω και αν δεν επικεντρώνεται στο συνηθισμένο μυθιστορηματικό χάπι εντ αλλά στην προδοσία και στην αυτοθυσία, οι οποίες είναι τελικά το μέτρο της ανθρωπιάς και απανθρωπιάς που μας χαρακτηρίζουν σαν είδος.

ΑΝΝΑ ΡΟΥΣΣΟΥ: Μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του μυθιστορήματος κι έχει μείνει στην ψυχή μου μια χαρμολύπη!!!!! Ο έρωτας, η απόσταση, η Αμερική, οι προσδοκίες με ταξίδεψαν τούτες τις μέρες, τόσο που οι πρωταγωνιστές έρχονταν στα όνειρά μου και μπερδευόμουνα!!!! Ομολογώ ότι με συνεπήρε η δύναμη και η περηφάνια των γυναικών, όμως η ευτυχία των άλλων, και όχι η δική τους, με πίκρανε!!! Τελικά, η ζωή είναι μεγαλύτερη από της αγάπη!!!! Πικρή αλήθεια για βιωμένους έρωτες.

Αύρα Γεωργίου: Ένα είναι σίγουρο: Όποιος ανοίξει το βιβλίο της κυρίας Φραγκούλη, δεν μπορεί να το κλείσει παρά μόνο στην τελευταία σελίδα. Έτσι έμεινα κι εγώ άγρυπνη. Πολύ γενναιόδωρη συνεισφορά στη συλλογική μνήμη. Και σε άλλα!

Αφροδίτη Γιαννέλη, Μυτιλήνη: Πολύ συγκινητικό το βιβλίο ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. Η συγγραφέας με απίστευτη ΑΓΑΠΗ πότισε την πρωταγωνίστρια της! Τρυφερά συναισθήματα ζωγραφίστηκαν στην καρδιά μου για την ηρωίδα της,για τις 2 καρδιακές φίλες,για αυτή την ταλαίπωρη Μάνα! Ταξίδεψα στην εποχή αυτή και ένιωθα να ζούσα τις συναισθηματικές αγωνίες των προσώπων του έργου! Να είναι πάντα καλά η κυρία Φραγκούλη ,να συνεχίσει να νιώθει το ίδιο Ελληνίδα,να γράφει πάντα έτσι όμορφα και να έχει πλάι της ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που την Αγαπάνε Αληθινά!

Ελένη Φουσέκα: Διάβασα το βιβλίο μετά την παρουσίαση. Είναι μεγάλο για το μινιμαλισμό της έκφρασης. Η Φραγκούλη αποδεικνύει πως οι λέξεις δεν κάνουν τη λογοτεχνία. Οι ηρωίδες της τραγικές και αρχετυπικές της γυναικείας ανθεκτικότητας. Μπράβο στον Ψυχογιό για τα βιβλία του! Προχωράει δυναμικά προς την ποιότητα.

Χρήστος Σιάφκος, Εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Έναν πραγματικό θησαυρό, τη ζωή μιας γυναίκας που έχει φύγει εδώ και χρόνια, ανακάλυψε η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη και τον μετέπλασε σε λογοτεχνία… Γράφει για έθιμα ξεχασμένα από καιρό ακόμα και στην ελληνική επαρχία και περιγράφει εξαιρετικά την εποχή που τα Δωδεκάνησα βρίσκονταν ακόμα υπό ιταλική κατοχή… Στήνει με αληθοφάνεια μια σειρά από χαρακτήρες που καθρεφτίζουν μια ολόκληρη εποχή που ακριβώς επειδή διακρινόταν από την μπέσα, έκανε την ατιμία να φαντάζει ακόμα πιο απεχθής. Και στο φινάλε αποδεικνύει με τον τρόπο της την αλήθεια που διατρέχει όλο το βιβλίο, ότι δηλαδή «η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη».

Στέλιος Νιώτης: Δε γνωρίζω τελικά τι έχει μεγαλύτερη αξία: ένα βιβλίο για γυναίκες γραμμένο από άνδρα, ή ένα βιβλίο για άνδρες γραμμένο από γυναίκα; Πραγματικά λυπάμαι που δε θα βρίσκομαι στην Αθήνα για την παρουσίαση, αλλά εύχομαι να έχει την επιτυχία που τόσο το βιβλίο, όσο και η συγγραφέας του, αξίζουν. Χρειαζόμαστε περισσότερα βιβλία σαν κι αυτό! Κι είμαστε πολύ περήφανοι με τον τρόπο που η συγγραφέας προσεγγίζει το θρησκευτικό συναίσθημα.

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΓΔΑ: Το βιβλίο της Ιουστίνης μπήκε από την πρώτη στιγμή στη καρδιά μου. Περιττό να πω ότι το διάβασα σε λιγότερο από τρεις ημέρες. Η γραφή της απλή, γραμμένο για την καθημερινή ζωή ενός δωδεκανησιακού ακριτικού νησιού με όλες τις δυσκολίες που συνεπάγονται μακριά από το κέντρο της Αθήνας. Τα ήθη κι έθιμα που ξαφνιάζουν τη νεολαία του σήμερα. Με καθήλωσε πραγματικά. Συγχαρητήρια και στον Ψυχογιό που εκδίδει τόσο αξιόλογα βιβλία και μας κρατά φανατικούς αναγνώστες.

Αθηνά: Επέλεξα τυχαία το βιβλίο της κυρίας Φραγκούλη για να το διαβάσω ταξιδεύοντας για την Αμερική και με ενθουσίασε πραγματικά!!! Καταρχάς, θα ξεκινήσω από την άποψη της Τζαννής ότι "η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη": διαφωνώ. Η ζωή είναι ίση με την αγάπη κι αντίστροφα. Λάτρεψα τις δυο πρωταγωνίστριες -συγκεκριμένα θαύμασα πολύ τη Τζαννή για τον εσωτερικό αγώνα της να ξεπεράσει τα προσωπικά της βιώματα και για τον τρόπο με τον οποίο ανέθρεψε τα παιδιά της, και καρδιοχτύπησα και πόνεσα πολύ με/για τη Μαργαρίτα- ξανάγινα παιδί με τη Ματούλα, θαύμασα τον ιδεαλιστή κι ονειροπόλο Αθανάση, το ίδιο και τον προστατευτικό Μανώλη, τη θεία Πατρικία, αλλά... δεν μπορώ να πω τα ίδια και για τους Στρατή, Γεράσιμο. Τα ήθη της εποχής, που στη σημερινή εποχή φαντάζουν μέχρι και αστεία, και τα φόντα της όμορφης Νισύρου με το ηφαίστειο και της πανέμορφης Ρόδου με την πρασινάδα και τα μνημεία τους κυριαρχούνε. Εντύπωση μου έκανε και η αναφορά στο μύθο της Κασσιανής. Ευτυχώς που υπάρχουν συγγραφείς σαν την κυρία Φραγκούλη που ευαισθητοποιούνται από τέτοιες ιστορίες κι εμπνέονται από τέτοιους ήρωες σαν τη Τζαννή και τη Μαργαρίτα, που πάνω απ’ όλα είναι ήρωες της ίδιας της ζωής και της αγάπης.

Δέσποινα: Το διάβασα χωρίς ανάσα. Είναι πραγματικό αριστούργημα. Με ταξίδεψε σε άλλες εποχές, σ’ ένα νησί που θέλω να γνωρίσω. Η Τζαννή και η Μαργαρίτα τριγυρνούν συνέχεια στο νου μου. Πόση δυστυχία και πόση περηφάνια στ’ αλήθεια!

Ελένη Τσαμαδού, συγγραφέας: Το βιβλίο της Ιουστίνης, πέρα από τη λογοτεχνική του αξία, την ωραία γλώσσα και τη πειστικότητα των χαρακτήρων, είναι ένα σπάνιο βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο με ουσιαστικό περιεχόμενο και, τολμώ να πω, με ηθικό δίδαγμα. Κλείνοντάς το νιώθεις καλύτερος άνθρωπος, καταλαβαίνεις το νόημα της πραγματικής αγάπης, αυτής που δίδαξε ο Χριστός «μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού» Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δίνεις την ψυχή σου, τη ζωή σου για τους φίλους σου. Συγχαρητήρια Ιουστίνη, πάντα να έχεις έμπνευση και να μας δίνεις ωραία βιβλία.

Σπυρίδων, πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής: Το μυθιστόρημα ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ δεν είναι ένα απλό αφήγημα, που φέρνει στο προσκήνιο μια πραγματική δραματική ιστορία διανθισμένη με τα απόλυτα και ακατάληπτα ήθη μιας εποχής. Εμβαθύνει στις έννοιες της γενναιοδωρίας, της αγάπης, της εγκατάλειψης, της προδοσίας, της θυσίας με ένα βουβό παράπονο, που δεν ανακόπτει ούτε μια στιγμή τη ροή του έργου. Η Ιουστίνη Φραγκούλη με αριστοτεχνικό τρόπο σμιλεύει τους ήρωές της, τοποθετώντας τους σε ένα ρεαλιστικό πλαίσιο, που ξεπερνάει τη φύση των μικρών πραγμάτων. Με συμβολισμούς, υπαινιγμούς και υπερρεαλιστικές αναφορές, η συγγραφέας δημιουργεί μια ιστορία αντλώντας υλικό από την καθημερινότητα των ανθρώπων. Το βιβλίο είναι εμβληματικό για το δωρικό τρόπο με τον οποίο η συγγραφέας χειρίζεται ένα δράμα ζωής, τοποθετώντας το στο χώρο της λογοτεχνικής αιωνιότητας.

Ιωάννα Κολοβού, Φιλολογική Βραδυνή: Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη στον πρόλογο μοιάζει συγκλονισμένη μπροστά στο μεγάλο δράμα της ηρωίδας της. Ωστόσο, πλάθοντας το μύθο βαδίζει αποστασιοποιημένα και προσεκτικά σα σε σχοινί ακροβάτη. Το θέμα δεν απέχει και πολύ από το να γίνει μια μελό ιστορία ενός χαμένου έρωτα. Όχι πως έχω τίποτε με το μελό, θαυμάζω όμως την ισορροπία που κρατάει η συγγραφέας παραθέτοντας με δωρική λιτότητα τα γεγονότα. Δωρική; Μάλλον ιωνική θα την έλεγα, έτσι όπως αναδύεται μια ευγένεια μέσα από τις γραμμές. Να είναι αυτή η γαλλοθρεμμένη Τζαννή, η μάνα της Μαργαρίτας από την Πόλη, που υπέβαλε κάτι τέτοιο; Η συγγραφέα σμίλεψε με μαεστρία τους χαρακτήρες και τους «άφησε» αυτόνομους να δράσουν. Είναι τόση η δύναμη της ιστορίας που μόνο ένα κατάλληλα δεξιοτεχνικό γράψιμο θα μπορούσε να τη στηρίξει. Ακόμα και το ιστορικό φόντο, το συγκρατεί αρκούντως αχνό, για να ξεχωρίσουν στη σκηνή οι πρωταγωνιστές.

Αγγελική Σπηλιά: Διάβασα το βιβλίο Για την Αγάπη των Άλλων. Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό αριστούργημα. Η συγγραφέας ξέρει να υφαίνει την ιστορία μέσα απο τη μυθιστορηματική πλοκή, να δημιουργεί χαρακτήρες και να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία λέξη. Συγχαρητήρια!

Γεωργία: Ένα ακόμα εξαιρετικό μυθιστόρημα από την Ιουστίνη. Το παρήγγειλα, το παρέλαβα και το διάβασα από την αρχή ως το τέλος με αμείωτο ενδιαφέρον μέσα σε ένα βράδυ. Η συγγραφέας έχει καταφέρει να απογειώσει την ατυχή ιστορία μιας νησιοτοπούλας και να μεταφέρει τον αναγνώστη της στα Δωδεκάνησα στα τέλη του μεσοπολέμου χωρίς καμιά υπερβολή στην έκφραση. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν το καλό βιβλίο!

Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού, Διδάκτωρ Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών: Μάνα και κόρη, η Τζαννή και η Μαργαρίτα, μοναδικές στην υλοποίηση μιας αρετής: της αξιοπρέπειας, εθνικά τονισμένης, καθώς τα τεκμήρια ζωής και οι εμπειρίες τους συμπορεύονται με την ιστορική εμπειρία και τις καταθέσεις της στο παρόν. Την επική και λυρική προσωπογραφία τους, δυο γενεών ανέστια ευτυχία, και ολόκληρο το μικρόκοσμο γύρω τους, ακέραιο μέσα στον καταπονημένο κόσμο των παθών και των πράξεων, των προσδοκιών και των διαψεύσεών του, αφηγείται έμμεσα η συγγραφέας, με τη μεσολάβηση του παρατηρητή: την ιστορία των γυναικόπαιδων στο μύθο της ελληνικής ξενιτιάς που πλάθουν θύματα αιώνιας κάποτε υπομονής και παράξενων διαπλοκών της ζωής το δρόμο του ατέρμονος νόστου. Ανάμεσα στο χαμηλότονο σκηνικό της φτωχής πατρίδας και στη χαοτική σκηνογραφία της ξενιτιάς οι ήρωες επωμίζονται την αρχέτυπη βάσανο της μοναξιάς, ακόμα και μέσα στην άλλη βάσανο της κοινωνικής τους συμβίωσης. Νοοτροπίες, απαγορεύσεις και επιταγές, εναρμονίσεις με την κοινή αντίληψη, ιεραρχίες και συστήματα συμβιβασμών υφαίνουν αλυσιδωτά την υφή της αιχμαλωσίας και του αναπόδραστου απ’ αυτήν. Η αξιοπρέπεια στην έκφραση των συναισθημάτων των ηρώων της και η δωρική αυτοσυγκράτηση εμπλέκει και την ίδια τη συγγραφέα στη λιτότητα και την αυτοσυγκράτηση των γλωσσικών και εκφραστικών της μέσων, εμμένοντας περισσότερο στην αυθυπαρξία του γεγονότος και τα υπόκρυφα σημαινόμενα του κόσμου του.

Σμαραγδή Μητροπούλου: Ένα συναρπαστικό ταξίδι από την Πόλη στα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα κι από εκεί στην λεγόμενη "γη της επαγγελίας", την Αμερική. Είμαι σίγουρη ότι θα κρατήσει το ενδιαφέρον μας αμείωτο μέχρι την τελευταία σελίδα. Να'ναι καλοτάξιδο κι ευλογημένο.