ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Wednesday, February 23, 2011

Ενας άντρας μεταξύ μας!

Ετσι στα ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο και νάτον ο Θύμιος ή Μάκης ή Μαρκόνης που πρότεινε να βγούμε με τα κορίτσια το Σάββατο. Παρότι είχα προγραμματίσει επίσκεψη στο σπίτι μιάς φίλης μου, είπα το ναί γιά after hours. Αλλωστε, με το Θύμιο μας συνδέει μιά μακρά ιστορία φιλίας, αγάπης και κοινών εμπειριών. Ο Μαρκόνης είναι γιά μένα ένας μικρός αδελφός. (Και τόσο κούκλος!!!)

Ετσι έγινε και βρεθήκαμε με τους μπλογκογείτονες, την Κατερίνα Κανελλοπούλου, τη Λένα Λαγγουρέτου και το Μαρκόνη σε τρέντυ μαγαζί της Κηφισσίας με ωραία αλλά δυνατή μουσική.

Εμείς όμως είχαμε γωνία κι έτσι είπαμε τα δικά μας ανεπηρέαστοι από την περιρρέουσα ρυθμική ατμόσφαιρα. Πρέπει να πώ ότι η Λένα τον έχει μέσα της το ρυθμό γι αυτό κουνιόταν από το κάθισμά της. Μου φάνηκε πως ήθελε να ρίξουμε μιά στροφούλα,αλλά προσέκρουσε στο ωράριό μου γιατί την άλλη μέρα είχα οικογνειακό πρόγραμμα ολημερίς στο βορειοανατολικά προάστεια.

Τα είπαμε με τα κορίτσια και το Μαρκόνη, γελάσαμε, αποκαλύψαμε τα εσώτερά μας, διπλωθήκαμε , ξεδιπλωθήκαμε. Με άγγιξε η Κατερίνα, ένα πλάσμα ιδιαίτερο,λεπτό, ευγενικό, ευαίσθητο. Αλλά και η Λένα με τη μαγκιά της με έπεισε πως η επόμενη συνάντηση πρέπει απαρεγκλήτως να περιλαμβάνει Δεσποινάριον από πρωτεύουσα και Τζίτζι απο Ελβετική Ριβιέρα.

Τί ωραία να δένεσαι με ανθρώπους που μέχρι χτές δεν γνώριζες. Τελικά, το διαδίκτυο είναι ευλογία!

Τζουστινάκι σε τρεχάλα

Με τον κολλητούλη απ΄τα παλιά, θεό της ομορφιάς Θύμιο ή Μάκη η Μαρκόνη(λατρεμένος μου φίλος σαν αδελφός)
Οι τρείς χάριτες: Τζουστινάκι, Κατερίνα και Λένα σε πλήρη χαρά
Ακουμπισμένη στον ώμο του πολύτιμου και αιώνιου φίλου μου
Τα κόρτσια ήταν στα κέφια τους। Η Λένα κουνιόταν στο ρυθμό των τραγουδιών। Ωραία νύχτα ομολογώ



15 comments:

δεσποιναριον said...

Πολυ όμορφα! Είναι μεγάλες αυτές οι χαρές για μας που είμαστε μακρυά όταν ερχόμαστε στην Αθήνα. Φιλία και στους 4!

La Gigi said...

ρε το Μαρκόνι όπου γάμος και χαρά...
φιλιά

Justine's Blog said...

Δεσποινάριον,
Εμείς οι ξενητεμένες έχουμε δυνατή όσφρηση και γι αυτό κάναμε υπέροχους φίλους. Σε λίγο επιστρέφω και θα τα λέμε συχνότερα.
Φιλί

Justine's Blog said...

Τζίτζι,
Ο Θύμιος έχει γίνει και αρχιοργανωτής της μπλογκοπαρέας και των μπλογκοσυναντήσεων. Το άτομο δεν παίζεται, δε νικιέται!
Φιλί

Ra Ma said...

Εγώ βλέπω να φωτογραφίζω τις τρεις χάριτες και αυτές ...κοιτάζουν μάλλον στο διπλανό τραπέζι! πφφφφ!!!!

Ξεδιπλωθήκαμε για τα καλά μου φαίνεται αδελφούλα μου! :-DDD

Σας φιλώ!!!

katrine said...

Ήταν εξαιρετική βραδιά με κατάθεση ψυχής x 4 Ιουστινάκι μας!!
Πιοτί και γέλια.
Να η απάντηση γιατί μας κοιτούσαν. Είμαστε λαλίστατοι, χαρωποί και το δείχνουμε. Γιατί να το κρύψωμε???

Σε χάρηκα και σένα μπονίτα και τον Μάκη.

Θα προβληθούν και οι δικές μου φώτο. Είναι τέλειες!!
Ήδη είναι λίγο καλύτερα ο μπαμπάς ( με πρόβλημα εισήχθη εκτάκτως στο Νοσοκομείο:( καταλαβαίνεις) και δεν βρήκα το χρόνο αλλά και τη διάθεση να το κάνω.

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Justinάκι και όχι μόνο γι αυτά αλλά και για τα μοιράσματα και τις αξέχαστες ατάκες!!!!!

Αυτό το "..............,δεν θα με τυρανούσε" έγραψε, λέμε!!!
Σε φιλώ γλυκά και το ταξίδι στο Αμέρικα δεν θα αργήσει, σίγουρα:)))))

katrine said...

Μαρκονάκο εγώ κοίταζα ότι κοιτούσε η Ιουστίνη!! Παρασύρθηκα μωρέ παρασύρθηκα!!
΄
Άσε που μετά συνειδητοποίησα πως κοιτούσαμε το "ξάδερφο", χα χα!!Εξαιρετικόν!!

Φιλιά Marcούλη και σε σένα:)))

Justine's Blog said...

Ναι αγαπημένε μου,
Πολύ χάρηκα που ξεδιπλωθήκαμε έτσι και γίναμε μιά ομάδα αλληλοκατανόησης. Σε λατρεύω και είμαι πάντα δίπλα σου.
Είσαι το υπέροχο παρελθόν μου. Παρόν και μέλλον!
Φιλί βροχερό

Justine's Blog said...

Κατρινάκι,
Περαστικά στον πατερούλη σου. Λυπούμαι γιά τα΄δύσκολα νέα.
Οσο γιά το ποιόν κοιτούσατε, εσύ λές πως ήταν ο ξάδερφος. Εγώ τον παράδρομο της Κηφισσίας κοιτούσα! Μην παραπλανείς το πλήθος!
Φιλί από μπονίτα σε μπονίτα!

Μηθυμναίος said...

Καλά, θεός της ομορφιάς ο Μαρκόνι, δε λέω… αλλά κι εσείς κορίτσια δεν πάτε παρακάτω… Πανέμορφες!!!

Τι όμορφο είναι να συναντάς ψυχές και να μοιράζεσαι χαρές, ευαισθησίες και αγάπες…

Justine's Blog said...

Γλυκέ μου Στράτο,
Δεν τα καταφέραμε να βρεθούμε αυτή τη φορά. Φαντάστηκα πως τα οικογενειακά προβλήματα δεν σου επέτρεψαν να τα πούμε.
Την επόμενη φορά.
Φιλιά

Αστοριανή said...

...να είστε πάντα καλά, κούκλες μας,
και να διασκεδάζετε!
Η ζωή έχει τόσες απότομες στροφές, που όλοι χρειαζόμαστε "λιακάδες"...
Να περνάς καλά,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

orfia said...

Μια παρεα χαρωπη, αγαπησιαρικη, που ολο ελεγε, ελεγε και η ωρα περνουσε και εμεις δεν χορταιναμε!!!Ιουστινακι μου, χαρηκαμε, γελασαμε και για αλλη μια φορα φαινεται ποσο μα ποσο σπουδαιο ειναι, να σμιγουν οι ανθρωποι που αγαπιουνται!
Φιλια πολλα πολλα.

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Γιώτα,
Είπαμε να το ρίξουμε έτσι καθώς όλη της μέρα τρέχω με τη γραφειοκρατία. Τάχω παίξει, θα αναρτήσω πόστ επ αυτού άμα τη επιστροφή μου. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι φίλοι!
Φιλί γλυκό

Justine's Blog said...

Λένα μου γλυκειά,
Αλήθεια΄είναι, δε χορταινόμασταν. Αλλά εγώ σας λάτρεψα γιατί σας γνώρισα λίγο βαθύτερα και μου άρεσε αυτό που είδα. Είμαι ευτυχισμένη που με θεωρείτε φίλη σας. (Ο Μάρκ είναι δεδομένος παλαιόθεν).
Φιλί βρεγμένο της Αθήνας