Η αυθαιρεσία και ατιμωρησία του ΕΚΕΒΙ

Της Ιουστίνης Φραγκούλη


Δεν θέλω να πιικρίζω μέρες πούρχονται αλλά ως πολιτικά σκεπτόμενο όν και ως λογοτέχνις έχω ορισμένες ενστάσεις να καταθέσω σε σχέση με τα βραβεία Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ (Εθνικό Κέντρο Ελληνικού Βιβλίου).

Τα βραβεία αναγνωστών προκύπτουν απο την προτίμηση του κοινού, είναι τα περίφημα people’s awards και δεν έχουν να κάνουν με ποιότητα, ύφος, ιστορία, συγγραφέα, εκδοτικό οίκο, αλλά με την δημοφιλία των βιβλίων στους αποδέκτες τους, που είναι αποκλειστικά και μόνο το κοινό.

Μαθαίνω πως σ’ αυτή τη γραμμή κινούνταν οι υποψηφιότητες του ΕΚΕΒΙ μέχρι πέρισι, πως δηλαδή η λίστα των υποψηφίων βιβλίων συντασσόταν με βασικό κριτήριο το ευπώλητο των 10 βιβλίων της λίστας .Φέτος, παρακάμφθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία της προτίμησης των αναγνωστών και μεσολάβησε μια κριτική επιτροπή με κριτικούς του γνωστού κυκλώματος, οι οποίοι έδωσαν τη δική τους λίστα με βάση τις προσωπικές και διαπλεκόμενες προτιμήσεις τους.

Δεν έχω τίποτε με την ευγενή τάξη των κριτικών, οι οποίοι προσπαθούν να κατευθύνουν την αγορά του βιβλίου μέσω των κειμένων τους απο τις εφημερίδες και τα περιοδικά στα οποία εργάζονται. Τη δουλειά τους κάνουν και μάλιστα κάτω απο τη μύτη του εκάστοτε εργοδότη τους, που φαίνεται πως ήκιστα ενδιαφέρεται για την διαπλοκή στο χώρο των λογοτεχνικών εκδόσεων. Ωστόσο, σήμερα οργίζομαι εναντίον του Εθνικού Κέντρου Ελληνικού Βιβλίου, το οποίο πάλι προσπάθησε να «καπελώσει» την υπόθεση διορίζοντας επιτροπούλες και τα τοιαύτα εις βάρος της δημοφιλίας των βιβλίων.

Δεν ξέρω για τους άλλους εκδοτικούς οίκους, αν δηλαδή επιλέχθηκαν τα πιό ευπώλητα βιβλία τους. Θα μιλήσω όμως για τα Ελληνικά Γράμματα, όπου σαφώς το best seller στην λογοτεχνία (ελληνική και ξένη) υπήρξε το Ψηλά Τακούνια Για Πάντα τη συγκεκριμένη περίοδο , αφού βρίσκεται ήδη στην 5η έκδοση (παρά τη δυσλειτουργία του οίκου λόγω της αλλαγής ιδιοκτησίας). Ωστόσο,αντ’ αυτού μπήκε στη λίστα του βραβείου των Αναγνωστών το βιβλίο του συμπαθούς Αρη Μαραγκόπουλου, το οποίο υπολείπεται τα μάλα σε αριθμούς πωλήσεων.

Διάβασα σε κάποιο ιστολόγιο το γράμμα διαμαρτυρίας του Θανάση Ψυχογιού, ο οποίος αναρρωτιέται πώς αλλάζουν οι θεσμοί έτσι δια μαγείας εν μια νυκτί. Πώς παραβιάζονται τα αυτονόητα χωρίς να μιλάει κανείς. Πώς γίνονται τα εγκλήματα χωρίς καμία τιμωρία. Και μιλάμε για το Εθνικό Κέντρο Ελληνικού Βιβλίου, που στηρίζεται απο τα χρήματα ημών των φορολογουμένων. Δεν μιλάμε για ιδιωτικούς φορείς και περιοδικά, που παίζουν με γνώμονα τα συμφεροντάκια τους.

Δεν είμαι η συγγραφέας που περιμένει καταξίωση απο το ένα ή άλλο βραβείο. Είμαι τυχερή να δίνω τη μάχη της επικοινωνίας του βιβλίου μου σε ένα διεθνές περιβάλλον κι έτσι δεν περιμένω καμία επιβράβευση απο τα πηγαδάκια της Αθήνας.

Ωστόσο, το ΕΚΕΒΙ ώφειλε να σεβαστεί το βραβείο των Αναγνωστών που το ίδιο θεσμοθέτησε, οφείλει γενικά να σέβεται το γεγονός πως ανήκει στο υπουργείο Πολιτισμού και χρηματοδοτείται απο τον εθνικό προϋπολογισμό του κράτους. Δεν είναι μαγαζί κανενός και δεν δικαιούται να παίζει με την λογική μας.

Αυτά τα ολίγα και βέβαια εγώ και η παρέα μου απο τη Λευκάδα ψηφίσαμε το βιβλίο του Δημήτρη Μαμαλούκα, επειδή εμείς στον παράγοντα της δημοφιλίας μετράμε προπάντων την εντοπιότητα.