Στην Ευρωπαϊκή Λέσχη Βιβλίου στην Οττάβα

 Ηταν μια εμπειρία απ΄αυτές που σπάνια έχω απολαύσει. Η πρόσκληση από την Ευρωπαϊκή Λέσχη Βιβλίου ήρθε μέσω του Γραφείου Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας: να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στην ανάγνωση και συζήτηση ενός μυθιστορήματος, του δικού μου, στη λέσχη των αναγνωστών από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Με την αγγλική έκδοση High Heels for Six (Amazon) του μυθιστορήματος «Ψηλά Τακούνια Για Πάντα» (εκδόσεις Αρμός) κίνησα για την Καναδική πρωτεύουσα. Ημουν σχεδόν αμήχανη και δεν είχα προετοιμάσει εισαγωγικό κείμενο. Θα μιλούσα απο καρδιάς σε όσα οι διαβασμένοι αναγνώστες θα με ρωτούσαν.Ετσι το είχα αποφασίσει.

Στην εκδήλωση με συνόδευσαν ο επιτετραμμένος της Ελληνικής Πρεσβείας κ. Λάμπρος Κακίσης και η σύμβουλος τύπου κα Αθανασία Παπατριανταφύλλου. Ο κ. Κακίσης είπε με χρώμα το βιογραφικό μου, με συγκίνησε με τα ωραία του λόγια  κι ύστερα μου παραχώρησε το ακροατήριο.

Κι εγώ μίλησα για την ανάγκη που έσπρωξε το είναι μου να γράψω το μυθιστόρημα Ψηλά Τακούνια ΓιαΠάντα. Για το θάνατο της αδελφής μου Κωνσταντίνας εκείνο το χρόνο και τη βαθειά βουτιά  στην ιστορία μου, όταν εκείνη δεν υπήρχε πιά. Ετσι έπιασα την άκρη του νήματος και είπα για τις συμμαθήτριες, αυτές που με έπλασαν όποια έγινα αργότερα.

Οι αναγνώστες με ρώτησαν για την πρωταγωνίστρια Τζούλια, για τη Νάνσυ, την Εμυ, την Αθηνά, τη Μαρία, την Καίτη, με ρώτησαν αν είναι αληθινές υπάρξεις. Γιατί έτσι τους φάνηκαν, πραγματικές, χειροπιαστές, διπλανές...Οι δικές μου Ελληνίδες ηρωίδες είναι οικουμενικές , οι συμμαθήτριες από τη Λευκάδα είναι τελικά γυναίκες της διπλανής πόρτας.

Κι εγώ τους απάντησα πως ναι είναι  οι συμμαθήτριες σε μια τάξη του γυμνασίου θηλέων, που καταπιεζόνταν από το σύστημα, φορώντας τις μπλέ ποδιές της σκλαβιάς. Κι όταν η ελευθερία τους έκλεισε το μάτι, τότε βρέθηκαν σκλάβες μιας αυτοχειρίας. Και η ζωή τις μοίρασε εδώ κι εκεί, τις πόνεσε αλλά αυτές άντεξαν.

Αντεξαν οι ηρωίδες μου και αντέχουν , αγέρωχες περπάτησαν και περπατούν στα «Ψηλά Τακούνια» κι όταν κουράζονται ξεγυμνώνουν τα πέλματα και τρέχουν χειροπιασμένες «Ξυπόλητες στην Αμμο».

Μία απο τις αναγνώστριες , η πιό ψαγμένη , μου είπε ότι το τέλος των Ψηλών Τακουνιών της άφησε ένα κενό. Τι έγινε με τη Τζούλια, πώς κύλησε η ζωή των άλλων κοριτσιών;

Θα τις βρείτε τις συμμαθήτριες στο νέο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Ξυπόλητες στην Αμμο» τους είπα. Και υποσχέθηκα να το μεταφράσω στα αγγλικά πάλι μόνη μου ακροβατώντας ανάμεσα στις δυό γλώσσες.

Οταν με ρώτησε το κοινό γιατί δεν γράφω στην αγγλική απευθείας τα μυθιστορήματά μου εδώ στην ξένη, η απάντηση ήταν η ίδια στερεότυπη: «Μα η Ελληνική είναι η γλώσσα μου και δεν μπορώ να γράψω πρωτογενώς σε άλλη. Θα ήταν σαν ένα μεγάλο ψέμμα . Οι λέξεις που με τόσο κόπο έμαθα από παιδί είναι δικές μου, είναι μαρτύριο να τις αναζητώ σε άλλη γλώσσα. Για μένα η γραφή είναι ηδονή και η μητρική μου γλώσσα είναι η οδός προς την ολοκλήρωση. Δεν μπορώ αλλοιώς».

Δεν μπορώ αλλοιώς, μέσα μου τρέχουν οι χυμοί της Ελληνικής γλώσσας!

Ηθελα να πώ ότι ιδιαίτερα εντυπωσιάσθηκα από την παρουσία του ζεύγους Τρύφων, οι οποίοι εκπροσώπησαν τονΕλληνικό  Πολιτιστικό Σύλλογο «Παρνασσός» στην Οττάβα. Οι ερωτήσεις τους ήταν καίριες περί το μυθιστόρημα,  το οποίο μάντεψαν από τα συμφραζόμενα των άλλων. Εξυπνοι αναγνώστες της λογοτεχνίας του κόσμου.

Και ο κύριος Γιώργος Πιτσικούλης, πρώην πρόεδρος του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου, κι εκείνος είχε τόσα να μου πεί και να με ρωτήσει!

Γενικά, ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με ένα κοινό αμιγώς αλλόφωνο και καταγόμενο από άλλες ευρωπαϊκές πατρίδες. Ετσι ανακάλυψα ότι τελικά οι πρωταγωνίστριες των βιβλίων μου «Ψηλά Τακούνια Για Πάντα» και «Ξυπόλητες στην Αμμο» (εκδόσεις Αρμός) είναι διεθνείς, αγγίζουν όλες τις άκρες της Ευρώπης . Γιατί είναι αληθινές κι ας προέρχονται από τη μικρή κουκίδα στο χάρτη, που ονομάζεται Λευκάδα!

Ο,τι είναι εθνικό είναι οικουμενικό, έτσι δε λένε;

 

 Μικρό και διαβασμένο κοινό

 Οι ερωτήσεις πολλές και καίριες

 Με την σύμβουλο του Γραφείου Τύπου κα Σία Παπατριανταφύλλου, τον επιτετραμμένο της Ελληνικής Πρεσβείας κ. Λάμπρο Κακίση και την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Λέσχης Βιβλίου

 Με το ζεύγος Τρύφων του Πολιτιστικού Συλλόγου "Παρνασσός"

 Με την Ελένη Τρύφων μας συνδέει η αγάπη για τα ελληνικά γράμματα

 Με το στήριγμα κάθε πολιτιστικής μου δραστηριότητας

 Λάμπρος Κακίσης επιτετραμμένος της ΕΠ, δρ. Λ. Τρύφων, Τέντ Αργύρης και Γιώργος Πιτσικούλης, πρώην πρόεδρος του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου

 Η Ελληνική παρέα

Με στήριξαν και τους ευχαριστώ