Οι Ξυπόλυτες στην Αμμο ξαναγυρνούν!

Ένα ωραίο σεμνό κείμενο σχετικά με την περσινή παρουσίαση της Διλογίας της Λευκάδας στον κήπο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης. Ένα κείμενο γραμμένο από την ποιήτρια και φίλη Κατερίνα Λιβιτσάνου ειδικά για το δεύτερο έργο "Ξυπόλυτες στην Αμμο". Επειδή η νοσταλγία μας ενώνει!
Τζουστινάκι

 

“ΞΥΠΟΛΥΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ” μυθιστόρημα της Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη

βιβλιοπαρουσίαση

 Της Κατερίνας Ντάνου-Λιβιτσάνου

   Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “ΑΡΜΟΣ” το δεύτερο βιβλίο της διλογίας της Λευκάδος με τίτλο “ξυπόλυτες στην άμμο” της Λευκαδίτισσας Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη. Ένα χρόνο πριν (2013)είχε επανακυκλοφόρησε από τις ίδιες εκδόσεις το πρώτο με τίτλο “ψηλά τακούνια για πάντα” (η πρώτη έκδοση έγινε το 2006 από τις εκδόσεις  ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ). Και τα δύο παρουσιάστηκαν με μεγάλη επιτυχία και συγκίνηση στον κήπο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας στις 22 Αυγούστου του 2014. Εκεί είδα την  Ιουστίνη μετά από αρκετά χρόνια, αφού την ίδια και την οικογένειά της  ήξερα από τότε που ήμουν μαθήτρια στο Γυμνάσιο Θηλέων Λευκάδας.

   Το βιβλίο επιμελήθηκε η Ελευθερία Κοψιδά, ενώ η Σοφία Ζώρα σχεδίασε το εξώφυλλο. Η συγγραφέας το αφιερώνει στο γιο της Αλέξανδρο,που όπως γράφει αγάπησε τις φίλες της. Στις 400 περίπου σελίδες του περιλαμβάνονται: 1) ένας εξομολογητικός πρόλογος, όπου παρουσιάζονται οι έξι συμμαθήτριες, ηρωίδες του μυθιστορήματος και η ανάγκη της δημιουργού να είναι άρρηκτα δεμένη με τα παιδικά της χρόνια και τη Λευκάδα, μια που ζει μακριά από αυτήν αρκετά χρόνια. 2) 25 κεφάλαια (ΜΕΡΟΣ Α- ΜΕΡΟΣ Β), στα οποία ξετυλίγεται η ζωή των ηρωίδων. Η καθεμιά με το χαρακτήρα και την ιστορία της, ζουν σε διαφορετικούς χώρους, επικοινωνούν και ποτέ δεν ξεχνούν τη φιλία και τις αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε “έξι γυναίκες σμίγουν στο νησί τους μετά από πολλά χρόνια και έντονες προσωπικές περιπέτειες. Η ζωή τις μοίρασε σε διαφορετικούς δρόμους προσφέροντας στην καθεμιά το δικό της ταξίδι, γεμάτο Λαιστρυγόνες και λωτούς. Η συνάντηση στον κοινό τόπο θα φέρει τη λύτρωση μέσα από το καταστάλαγμα και την αποδοχή της ωριμότητας”. Και κατά την Ιουστίνη οι έξι φίλες είναι κάποια στιγμή “ξυπόλυτες στην άμμο! Αυτή την υπέροχη ολόλευκη άμμο της Λευκάδας, όπου ακουμπάμε τις καλοκαιρινές μας ενοχές για την αβάσταχτη ομορφιά της θάλασσάς μας”.3) σημειώσεις. Για  τη Λευκάδα και τη Βιβλιοθήκη, ευχαριστίες σε  φίλες για το εξώφυλλο, αναφορά στο “ψηλά τακούνια για πάντα” και άποψη του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος και σύντομη εκτίμηση για το “ξυπόλυτες στην άμμο” της κ. Βιβής Κοψιδά- Βρεττού.

    Η Σχολική Σύμβουλος και πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας Βιβή Κοψιδά γράφει για το βιβλίο “η συγγραφέας ξέρει καλά τις ηρωίδες της, ξέρει τα μυστικά και τα πάθη τους, προπάντων όμως ξέρει να μυθιστορεί. Με ποκίλη αλλά και πολλαπλή εσωτερική εστίαση χαράσσει τη γεωμετρία της μυθοπλασίας της, ακολουθώντας τις τεθλασμένες γραμμές της ζωής τους, για να τις σμίξει στην καμπύλη που ανταμώνονται οι παροντικοί με τους περασμένους χρόνους. Και με το ήθος μιας αναλυτικής περιγραφικής όσο και αφηγηματικής γλώσσας το μυθιστόρημα της Ιουστίνης Φ.Α. συνδράμει τελικά στην οριοθέτηση του κοινωνικού φύλου, ανακαλύπτοντας τη γλώσσα της διανθρώπινης επικοινωνίας και της λυτρωτικής συμπόρευσης”. Με την ικανότητα λοιπόν της αφήγησης και της περιγραφής η Ιουστίνη ενώνει το παρόν με το παρελθόν, αναλύει τους χαρακτήρες, νοσταλγεί την πατρίδα της, τονίζει το θεσμό της φιλίας και το ρόλο της γυναίκας στην οικογένεια και την κοινωνιά, λυπάται για τους ανθρώπους που έφυγαν και ταξιδεύει τον αναγνώστη σε τόπους όπως: το Κεμπέκ, τη Ν. Ιόρκη, το Μόντρεαλ, την Αθήνα, τη Γαλλία, την Ισπανία.

   Επικεντρώνεται βέβαια στη γενέτειρά της και τονίζει την πανέμορφη φύση, την πόλη, τα χωριά, τις ακρογιαλιές , τους κατοίκους και τον τρόπο ζωής τους παλιά και σήμερα.  Ξεχώρισα τις σελίδες: 332-335 όπου περιγράφει τη λιμνοθάλασσα και την πόλη, 346 που νοσταλγεί το παρελθόν και θυμάται συμπεριφορές, 359 που εύχεται να πραγματοποιηθεί η επιθυμία της, 364 που αναφέρεται στην τουριστική ανάπτυξη του νησιού και 398 που δίνεται ο χώρος της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Λευκάδας , πραγματοποιείται εκεί η συνάντηση των συμμαθητριών και φυσικά η λύτρωση. “μια πρωτότυπη γεφυρούλα ένωνε το γιαλό με τον εσωτερικό δρόμο και περνούσε μέσα από τη λιμνοθάλασσα. Κάποα μονόξυλα που είχαν απομείνει σε διάφορα χρώματα εξακολουθούσαν να δίνουν το στίγμα  της αυθεντικής ψαράδικης πόλης, θυμίζοντας τα παλιά”. “Μπήκαν στο αυτοκίνητο να κάνουν το γύρο του νησιού. Ήθελε να της δείξει πως είχε εξελιχθεί ο μικρός τους τόπος με τις δεκάδες τουριστικές εγκαταστάσεις στις παραλίες και στους καταπράσινους λόφους. Τα μικρά δαντελωτά ακρογιάλια εναλάσσονταν με τα λιμανάκια των ψαράδικων χωριών , που είχαν μεταμορφωθεί σε κοσμοπολίτικα θέρετρα. Μεγάλες ξενοδοχιακές μονάδες είχαν καταλάβει κυριολεκτικά τα καλύτερα σημεία της διαδρομής”.

   Δε χωράει αμφιβολία πως το νέο βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη με ταξίδεψε στο παρελθόν και μου έφερε στο μυαλό τα χρόνια της εφηβείας μου. Το διάβασα ευχάριστα και διαπίστωσα πως θα μπορούσε να αποτελέσει ταξιδιωτικό οδηγό της σημερινής Λευκάδας για κάποιον που δε γνωρίζει το νησί και θέλει να μάθει πράγματα για το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον του σήμερα. Εύχομαι στην Ιουστίνη να είναι καλά στη μακρινή διαμονή της , να συνεχίσει να δημιουργεί και να αγαπάει τη μικρή και όμορφη πατρίδα μας.

 

Κατερίνα Λιβιτσάνου- Ντάνου

                  φιλόλογος