Ο Ηλίας Λογοθέτης και η Λευκάδα του

 

Ο Ηλίας Λογοθέτης και η Λευκάδα του

 

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

 «Ω χώµα µου, που αγνάντια σου ο ολόαγνος πόθος µου αχτιδοβολάει σαν αρραβώνας νέος στον ήλιο. Η συνείδηση της γής μου.» Ηλίας Λογοθέτης για τη Λευκάδα του

 Με δεκάδες αφιερώματα σε διαδικτυακές εφημερίδες, με προσωπικές μαρτυρίες στα κοινωνικά μέσα και με μια συλλυπητήρια δήλωση της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη,( που δεν τον στήριξε ποτέ εν ζωή), απλώθηκε η είδηση του θανάτου του μεγάλου ηθοποιού Ηλία Λογοθέτη ο οποίος έφυγε για τους ουρανούς σε ηλικία 85 ετών.

Για μας που τον γνωρίζαμε προσωπικά, που ήταν μέρος του φιλικού κύκλου μας, που απολαμβάναμε μαζί του μια υπέροχη αγαπητική σχέση, μαύρισε ο ουρανός. Κρύφτηκε ο ήλιος στη Λευκάδα κι έπεσε σκοταδι και σιωπή στς γειτονιές που αλώνιζε από παιδί ο Ηλίας Λογοθέτης ή Φρούφαλος, όπως τον αποκαλούσαν οι συμπατριώτες μας.

 Ο Ηλίας Λογοθέτης ήταν ένα απίστευτο ταλέντο που υπηρέτησε ισάξια το δράμα και την κωμωδία στο ελληνικό θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση  με μια απίστευτη μαεστρία κι ένα καταδικό του τρόπο που  δεν έγινε μανιέρα. Η φύση τον προίκισε με το ταλέντο της εκφραστικής αναπαραγωγής του λόγου, της ιδιαίτερης κοντράλτας φωνής και με ένα εκπληκτικό τρόπο αποστήθισης των κειμένων.

 Ο Ηλίας Λογοθέτης από την ώρα που διάβαζε ένα ποίημα ή ένα πεζό το είχε ενσωματώσει στο σώμα του και στο μυαλό του, κι αυτό του έδινε την ευκαιρία να το αναπλάσει, να το φορτώσει με συναισθήματα και ήχους δικούς του. Το προσόν αυτό της φύσης του υπήρξε καταλυτικό φαινόμενο που του επέτρεπε να αναδείξει τους χαρακτήρες που κατά καιρούς υποδύθηκε.

 Γεννήθηκε στη Λευκάδα και μάλιστα στη γειτονιά του Πλιού το 1939 όπου μεγάλωσε κάτω απο τη στοργική φροντίδα της μητέρας του και του μητρικού θείου του. Ήταν υπερπροστατευμένος και παρακολουθούσε απο κοντά τα δρώμενα στο μαγαζί του θείου του. Έκανε ζαβολιές και τον έπιαναν αλλά δύσκολα τις ομολογούσε. Το διαζύγιο των γονιών του του άφησε βαθειά τραύματα αλλά εκείνος εύρισκε διέξοδο στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Χώρας όπου συμμετείχε ενεργά. Είδωλό του και μέγας του μέντορας υπήρξε ο γιατρός Φίλιππας Πανάγος του οποίου τα ποιήματα απήγγειλε στις εξετάσεις στη Σχολή του Κάρολου Κούν.

 Με μια βαλίτσα στο χέρι ταξίδεψε από το νησί στην Αθήνα σπρωγμένος κυριολεκτικά από την παρέα της Λευκάδας να δώσει εξετάσεις. Κι ενώ ήταν ήδη στην Πάντειο και πίστευε πως ήταν ουσιαστικά απροετοίμαστος έγινε δεκτός στο θρυλικό Θέατρο Τέχνης όπου μαθήτευσε δίπλα από τον μεγάλο Κάρολο Κούν.  Παρότι υπέφερε τα πάνδεινα στις περιοδείες υποδυόμενος πολλαπλούς μικρούς ρόλους και κάνοντας τον ηλεκτρολόγο ποτέ δεν τόλμησε να κάνει κριτική στο μέντορά του : «Ο Κάρολος Κουν είναι κομμάτι της καρδιάς μου. Ήταν ο δάσκαλός μου. Τού οφείλω πολλά» έλεγε παραδεχόμενος πως για όλους τους μαθητές του υπήρξε ένα ιερό πρόσωπο, κάτι σαν θρησκεία γι’ αυτό και δεν τολμούσαν ποτέ να διαφωνήσουν μαζί του.

Από το αρχαίο δράμα, στα ανατρεπτικά έργα του Πίντερ , στον Θεόδωρο Αγγελόπουλο,  το Σπύρο Ευαγγελάτο, τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, συμμετείχε σε αρχαίες κωμωδίες, τραγωδίες, επικά κινηματογραφικά έργα καταλήγοντας να παίζει στο θεατρικό σανίδι με τη γυναίκα της ζωής του Μαρία Ζαχαρή το ‘Αμάρτημα της Μητρός μου» του Γεωργίου Βιζυηνού για 13 συνεχόμενα χρόνια.¨Ηταν η αποκορύφωση μιας μεγάλης και εναλλασσόμενης καριέρας καθώς εκεί κατόρθωσε να φέρει την καθαρεύουσα στα αυτιά των μαθητών και της νεολαίας αποδεικνύοντας ότι η ελληνική γλώσσα είναι μιά διαρκής συνέχεια της φυλής μας.

 Για μια εικοσαετία περίπου έλειψε από την λευκαδίτικη γή διότι οι υποχρεώσεις του τον κρατούσαν διαρκώς αλλού. Αλλά όταν επέστρεφε τα καλοκαίρια  δε χόρταινε να σμίγει με την Αγιομαυρίτικη παρέα και να τραγουδάει τις επτανησιώτικες καντάδες με εκείνη την λαχταριστή μελωδική φωνή του. ¨Ηταν ένας περιπλανώμενος Αγιομαυρίτης ώσπου κατόρθωσε να φτιάξει εξ αρχής το πατρικό του με μια αρχιτεκτονική που παρέπεμπε σε θεατρική σκηνή.

 Η μεγαλύτερη ευχαρίστησή του ήταν να βρίσκεται τις καλοκαιρινές νύχτες στο σανίδι του ανοιχτού Κηποθέατρου του Άγγελου Σικελιανού και κάτω από το βλέμμα του λυρικού ποιητού να ερμηνεύει ποίηση Λευκαδίων ποιητών, να τραγουδάει στίχους τους και να αναπαράγει τις λευκαδίτικες πλάκες και τα αστεία που είχαν συνθέσει την αστική ζωή της Λευκάδας όταν εκείνος ήταν νέος.

 Ο Ηλίας Λογοθέτης ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος της παρέας, Απαλλαγμένος από κάθε οίηση έκανε παρέα με όλους τους Λευκαδίτες ανεξαρτήτως οικονομικής ή κοινωνικής τάξης εκθειάζοντας κυρίως εκείνους που αποτελούσαν ντόπια ναίφ ταλέντα με τον τρόπο τους.

 Ελεγε ανέκδοτα, τραγουδούσε, αναθυμόταν εποχές και γενικά ήταν η ψυχή της παρέας.Μας περίμενε στο σπίτι του με την κιθάρα του τραγουδώντας με τον ενθουσιασμό ενός έφηβου. Γενικά, το ντύσιμο, η συμπεριφορά του, το βέρσο του ανέδιδαν μια αιώνια νεανικότητα.

 Ηταν πιστός στους φίλους του τους οποίους τιμούσε με την παρέα του. Αγαπημένα του πρόσωπα ήταν η δεύτερη γυναίκα του , λαμπρή ηθοποιός Μαρία Ζαχαρή που εκείνη τον φρόντιζε με τρομερή αγάπη κι εκείνος της ανταπέδιδε με υπέροχα λόγια στις γιορτές της. Ο γιός του επίσης ηθοποιός Αλέξανδρος Λογοθέτης ήταν επίκεντρο της σκέψης του. Εμβληματική φιγούρα στη ζωή του υπήρξε ο βαφτιστικός του δημοσιογράφος Ηλίας Γεωργάκης που τον ενθάρρυνε στο Νόστιμον Ήμαρ της Λευκάδας. Ο παιδικός φίλος του και συνεταίρος του στις σκανδαλιές δάσκαλος Νίκος Σκλαβενίτης ο οποίος ζεί στο Μοντρεάλ υπήρξε η καλοκαιρινή παρέα του στο νησί. Ο Νίκος είπε πως έχει πολλά παραλειπόμενα να μου αφηγηθεί από τις ζαβολιές της κοινής νεότητας με τον Ηλία.

 Ο Ηλίας Λογοθέτης έφυγε για τους ουρανούς αλλά εκείνο το γαλάζιο βλέμμα του θα μείνει χαραγμένο στις ψυχές μας. Για μας που υπήρξαμε προσωπικοί φίλοι του δεν θα σταματήσουν ποτέ να ηχούν τα λόγια του και τα τραγούδια του στις καρδιές μας! Τα σοκάκια το καλοκαίρι θα πλημμυρίσουν από τις αναμνήσεις μιας ζωής γεμάτης ΦΩΣ και ΛΕΥΚΑΔΑ! Η αιώνια λάμψη του Φρούφαλου θα ανατρέψει το πρόσκαιρο σκοτάδι της απώλειάς του.

 Καλό ταξίδι εκεί που πας αγαπημένε μας!